مدیریت کشاورزی با تاکید بر طبقه بندی اقلیمی (مطالعه موردی : استان اصفهان)

خشکسالی به عنوان یکی از بلایای طبیعی و پدیده ای اجتناب ناپذیر، از دیرباز در پهنه وسیع کشورهای مختلف به خصوص کشورهای مستقر در مناطق گرم و خشک به کرات وقوع یافته است. بررسی های انجام شده نشانگر آن است که کشور ایران با توجه به وضعیت جغرافیایی و اقلیمی خود، در وضعیت مناسبی از لحاظ تامین آب قرار ندارد؛ به نحوی که در سال ۲۰۲۵ جهت حفظ وضع موجود، بایستی بتواند ۱۱۲ درصد به منابع آب قابل استحصال خود بیافزاید. این امر، بیانگر احتمال وقوع خشکسالی های بیشتری در آینده نسبت به گذشته می باشد. مدیریت کشاورزی و الگوی کشت مناسب با استفاده بهینه از منابع آب موجود، در جهت مدیریت خشکسالی روشی کارساز خواهد بود که همواره مورد توجه پژوهشگران قرار گرفته است. شناسایی اقلیم مناطق مختلف کشور راهگشای کارشناسان این عرصه در جهت تصمیم گیری اصولی و برنامه ریزی برای کشاورزی خواهد بود. در این پژوهش اقلیم استان اصفهان که جز مهمی از حوضه با ارزش زایتده رود می باشد، با استفاده از روش های طبقه بندی اقلیمی دومارتن، ایوانف و سلیانینوف مورد بررسی قرار گرفت و منحنی آمبروترمیک ایستگاه های هواشناسی مورد بررسی رسم شد. اقلیم منطقه بر اساس تمامی روشها برآورد گردید. با توجه به نتایج فوق، آلودگی هوا و آبهای زیرزمینی بنظر می رسد کشاورزی در منطقه نه تنها به صرفه نیست، بلکه از لحاظ کیفیت مواد تولید شده، مضر نیز خواهد بود.

کلیدواژه ها:

اقلیم و هواشناسی ، روش های طبقه بندی دومارتن ، ایوانف و سلیانینوف ، خشکسالی