تحلیل اسطوره آرش کمانگیر از اوستا تا هنجارگریزی معاصر

  • سال انتشار: 1401
  • محل انتشار: دوفصلنامه پژوهشنامه تمدن ایرانی، دوره: 4، شماره: 2
  • کد COI اختصاصی: JR_KJICR-4-2_011
  • زبان مقاله: فارسی
  • تعداد مشاهده: 204
دانلود فایل این مقاله

نویسندگان

مهدی محمدی

استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه پیام نور، تهران، ایران

خدیجه صفری کندسری

استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه پیام نور، تهران، ایران

چکیده

چکیدهداستان ها و روایت های اسطوره ای که امروزه به دست ما رسیده دارای ریشه های کهنی است که گاهی پیشینه آن به دوران مهاجرت آریاییان به ایران می رسد. این اسطوره ها با گذشت زمان و با تغییرات و دگرگونی های تمدن ایرانی، شکل نخستین و اولیه خود را از دست داده و دارای افزوده هایی شده اند. اسطوره آرش در فرهنگ ایرانی، اسطوره ای بسیارکهن می باشد؛ به نحوی که نخستین متنی که بدان اشاره ای کوتاه دارد کتاب اوستا است. پس از اوستا در متون فارسی میانه و کتاب های تاریخی عصر اسلامی، با جزئیات بیشتری شاهد حضور این اسطوره هستیم. هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی و شناسایی سیر تغییر و تحول اسطوره آرش و بیان هنجارشکنی هایی است که بالاخص در دوره معاصر درباره این اسطوره در کتب ادبی-تاریخی شکل گرفته؛ لذا در پی پاسخ به این سوال هستیم که چه تفاوت هایی در منابع کهن در ذکر اسطوره آرش وجود دارد و هنجارگریزی این اسطوره در ادب معاصر فارسی چگونه است؟ نتایج پژوهش که به روش توصیفی-تحلیلی و با استفاده از گرد آوری مطالب کتابخانه ای انجام پذیرفته، نشان از آن دارد که اسطوره آرش در عصر معاصر از نو، روایت می شود و نویسندگان در روایت خود به الگوهای کهن اسطوره توجه نداشته و به بیان دیگر هنجار شکنی کرده اند. تقابل های دوگانه خیر و شر همواره در اسطوره آرش وجود داشته و در دوره معاصر به واسطه مصلت اندیشی و اغراض شخصی برخی افراد، شاهد هنجارگریزی در بیان این اسطوره می باشیم.

کلیدواژه ها

آرش, اسطوره, اوستا, دوران معاصر

اطلاعات بیشتر در مورد COI

COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.

کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.