شراره کاشی پز طهرانی - کارشناسی ارشد مشاوره خانواده دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران
معصومه اسمعیلی - استاد گروه مشاوره دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران

هدف از انجام پژوهش حاضر، تبیین نقش رقابت­جویی در پیش­بینی میزان پرخاشگری جوانان با نقش واسطه­گری تعاملات خانوادگی می­باشد. به منظور سنجش رقابت­جویی از پرسشنامه استاندارد ماکسول و موریس (۲۰۰۷)،  برای پرخاشگری از پرسشنامه باس و پری(۱۹۹۲) و در نهایت برای سنجش نقش واسطه­ای تعاملات خانوادگی از پرسشنامه ۱۰ سوالی دیوید السون و هاوارد بارس(۱۹۸۵) استفاده شده است. روایی و پایایی این پرسشنامه در این تحقیق و تحقیقات مشابه به تایید رسیده است. نتایج تحقیق نشان می­دهد که همه فرضیه­های فرعی پژوهش به همراه فرضیه اصلی اول با اطمینان ۹۵% با توجه به سطح معناداری پایین­تر از ۰.۰۵ مورد تایید قرار می­گیرند؛ بنابراین با توجه به نتایج این پژوهش بین نقش رقابت­جویی در ابعاد رضایت خاطر ناشی از دستیابی به عملکرد بهتر، اشتیاق به برد، انگیزه برای تلاش، احساس رضایت از انجام صحیح تکالیف و ترجیح به انجام کارهای سخت­تر با پیش بینی میزان پرخاشگری جوانان رابطه معناداری وجود دارد. رقابت­جویی سالم اگر در مسیر خود قرار گیرد می­تواند مانع از بروز پرخاشگری در بین نوجوان پسر گردد، همچنین تعاملات خانوادگی نتوانسته است پرخاشگری ایجاد شده در زمان رقابت را کاهش و یا تعدیل کند.

رقابت جویی, پرخاشگری, تعاملات خانوادگی, خشم, انگیزش, اشتیاق به برد, احساس رضایت