اثرات تنبیه جسمانی بر روی یادگیری فراگیران

تنبیه بدنی فراگیران یکی از چالش های اصلی دسترسی عادلانه به آموزش با کیفیت در مدارس ابتدایی و پس از دبستان است. در حال حاضر یکی از دلایل ترک تحصیل فراگیران، همین تنبیه بدنی است. در سال ۲۰۰۶، کمیته حقوق کودک سازمان ملل هر مجازاتی را که در آن از قدرت برای ایجاد درد یا ناراحتی استفاده شود، تنبیه بدنی توصیف کرد. اصطلاح “تنبیه بدنی” به معنای هر تنبیهی است که ممکن است شامل لگد زدن، ضربه زدن، مشت زدن، کتک زدن دست و … باشد که منجر به هر درجه ای از درد شود. تنبیه بدنی فراگیران را می توان به عنوان “استفاده از نیروی فیزیکی برای اصلاح یا کنترل رفتار کودک برای ایجاد درد اما نه آسیب” توصیف کرد. همه آن اقدامات انضباطی سختگیرانه که توسط والدین مستبد/سرکوبگر و آموزگاران کودکان انجام می شود منجر به رفتارهای ضد اجتماعی، شکست دانشگاه و طرد اجتماعی می شود. همچنین باعث کاهش عزت نفس و تشدید افسردگی می شوند که در واقع به خطر جنایت جوانان کمک می کند. در این مطالعه به بررسی اثرات تنبیه جسمانی بر روی عملکرد فراگیران پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

تنبیه جسمانی ، فراگیران ، تنبیه ، تنبیه بدنی ، مدارس