بررسی ابعاد مختلف روش تدریس مشارکتی و نحوه بکارگیری آن

روش تدریس مشارکتی استفاده آموزشی از تیم های کوچک است تا یادگیرندگان با هم کار کنند تا یادگیری خود و یکدیگر را به حداکثر برسانند. ممکن است با رقابت یادگیرندگان برای دستیابی به یک هدف تحصیلی مانند نمره بالا که فقط یک یا چند یادگیرنده می توانند به آن دست یابند علیه یکدیگر کار می کنند و یادگیرندگان به تنهایی برای دستیابی به اهداف یادگیری غیرمرتبط با اهداف آموزشی کار می کنند در تضاد باشد. در روش تدریس مشارکتی و فردی، شما تلاش های یادگیرنده را بر اساس معیارهای مرجع ارزیابی می کنید، در حالی که در یادگیری رقابتی، یادگیرندگان را بر اساس مرجع هنجار درجه بندی می کنید. نظریه پردازی در مورد وابستگی متقابل اجتماعی در اوایل دهه ۱۹۰۰ آغاز شد، زمانی که یکی از بنیان گذاران مکتب روان شناسی پیشنهاد کرد که تیم ها مجموعه های پویایی هستند که در آنها وابستگی متقابل بین اعضا می تواند متفاوت باشد. ماهیت یک تیم، وابستگی متقابل بین اعضا است (که توسط اهداف مشترک ایجاد می شود) که منجر به این می شود که تیم یک "کل پویا" باشد، به طوری که تغییر در وضعیت هر عضو یا زیرتیم، وضعیت هر عضو یا زیرتیم دیگر را تغییر می دهد و یک حالت تنش درونی در اعضای تیم، حرکت به سوی دستیابی به اهداف مشترک مورد نظر را تحریک می کند. برای اینکه وابستگی متقابل وجود داشته باشد، باید بیش از یک شخص یا نهاد درگیر باشد، و افراد یا نهادها باید بر یکدیگر تاثیر بگذارند، زیرا تغییر در وضعیت یکی باعث تغییر در وضعیت دیگران می شود. در این نوشتار به ضرورت توجه بیشتر به روش تدریس مشارکتی در کلاس درس پرداخته شد. راهنمای عملی برای بکارگیری و پیاده سازی درست این روش و چالش ها و فرصت های پیش روی معلمان ارائه شده اند.

کلیدواژه ها:

روش تدریس مشارکتی ، یادگیری تیمی ، آموزگار ، هنرآموز ، مدرسه ، دبیر.