اثربخشی روش دوسا بر نظریه ذهن در کودکان مبتلا به اوتیسم با عملکرد بالا

هدف از این پژوهش بررسی اثربخشی روش دوسا بر نظریه ذهن کودکان مبتلا به اتیسم با عملکرد بالا است.تحقیق حاضر از نوع شبه آزمایشی و طرح مورد استفاده طرح پیش آزمون پس آزمون تک گروهی همراه با پیگیری و بدون استفاده از گزینش تصادفی است. برای گردآوری دادهها از مقیاس نظریه ذهن و پرسشنامهغربالگری اختلالات طیف اتیسم استفاده شده است. بدین منظور ۶ پسر مبتلا به اتیسم با عملکرد بالا در دامنهسنی ۶ تا ۱۰ سال، با درجه شدت اتیسم ۵۰ تا ۱۰۰ در پرسشنامه کنترل شده بودند، انتخاب شدند که درمرکز آموزشی و توانبخشی اتیستیک به آرا مشغول دریافت مداخلات بودند. سپس آزمودنی ها در طی ۸ جلسه۴۵ دقیقه الی یک ساعتی به صورت انفرادی در جلسات مداخلات را دریافت کردند. بعد از گذشت ۲ هفته ازاتمام جلسات درمانی، پس آزمون نظریه ذهن از نمونه مورد نظر گرفته شد. نتایج پژوهش نشان داد که روش توانبخشی روانی حرکتی دوسا بر سطح اول و دوم نظریه ذهن کودکان –مبتلا به اتیسم با عملکرد بالا موثر بوده است p=۰/۰۱ همچنین نتایج آزمون پیگیری نشان داد که اثراتمداخله بعد از گذشت یک ماه از اجرای پس آزمون در سطح اول و دوم نظریه ذهن همچنان ادامه داشته است p=۰/۰۱ لازم به ذکر است که در سطح سوم نظریه ذهن نتایج بدست آمده از اجرای پس آزمون و آزمونپیگیری حاکی از اثر معنادارنبودن مداخلات بوده است. بنابراین ممکن است مداخلات مبتنی بر تقویت حرکتبر شناخت اولیه افراد موثر باشند اما برای دستیابی به سطوح بالاتر نظریه ذهن به مداخلات همه جانبه تر وطولانی مدت تری نیاز هست.

کلیدواژه ها:

نظریه ذهن ، اختلال اتیسم با عملکرد بالا ، روش دوسا