بررسی کلام زنان در فرهنگ ایرانی از منظر روانشناسی زبان

این پژوهش به تحلیل کلام زنان در جامعه تجددگرای امروزی از نظر روانشناسی زبان پرداخته است و تاثیرات دیدگاه سنتی افراطی را در مورد زنان در عصر حاضر بررسی کرده است. زنانی که در خانواده دارای محدویت های کلامی بوده اند و با نگاه سنتی افراطی پرورش یافته اما در جامعه مدرن زندگی می کنند. مساله اصلی پژوهش آن است که چگونه می توان با بازنمایی کلام زنان در خانواده های ایرانی محدودیت ها و مشکلات آنها را مطرح نمود. پژوهش حاضر بر اساس دیدگاه لاکلا و موف، گفتمان زنان در بستر خانواده را مورد بررسی قرار داده است. جامعه آماری ۹ زن از شش خانواده مختلف بوده و داده ها به صورت میدانی از طریق مشاهدات عینی و پرسشنامه جمع آوری شده است. نتایج پژوهش نشان می دهد که گفتار زنان مورد بررسی همواره از طریق استفاده از راهبردهای هژمونی، حاشیه رانی، و غیریت سازی تضعیف شده به گونه ای که اثرات این دیدگاه های افراطی در کلام خود آنها نیز مشهود است.

کلیدواژه ها:

روانشناسی زبان ، کلام زنان ، حاشیه رانی ، هژمونی ، غیریت سازی ، سنت گرایی