بررسی جلوه های کلاسیسم در شاهنامه فردوسی (با تکیه بربخش اساطیری شاهنامه و پادشاهی کیخسرو)

سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 185

فایل این مقاله در 13 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

LLCSCONF14_002

تاریخ نمایه سازی: 29 فروردین 1402

چکیده مقاله:

کلاسیسم در لغت به معنای گروه و طبقه، زیر مجموعه و به آن دسته از آثار ادبی گفته می شود که نوع اعلای جنس خود باشد و به آثاری گفته می شود که از ادبیات آثار کهن تقلید کرده و با گذشت زمان طولانی، قرن ها و سالیان دراز، همچنان خواندنی و ارزشمند محسوب می شوند. پژوهشگران ادب فارسی مکتبی تحت عنوان کلاسیسم در معنای غربی آن، برای ادبیات فارسی قائل نیستند، اما اگر مفهوم کلاسیسم را بر اصول ادب فارسی شبیه بدانیم میتوانیم جایگاهی همچون کلاسیسم برای آن بیابیم. قواعد کلی کلاسیسم از قبیل: کلی نگری،تقلید از طبیعت، نگاه به گذشته،پیروی از عقل، والایی و برازندگی و وضوح و ایجاز است. در میان آثار شاعران و نویسندگان ادب فارسی، شاهنامه فردوسی از چنین ویژگیهایی برخوردار است.در این پژوهش با تکیه بر قسمت اساطیری شاهنامه ، و قسمتی از داستان پادشاهی کیخسرو،اصول و قواعد کلاسیسم با روش تحلیل توصیفی در حماسه بزرگ فردوسی مورد واکاوی قرار گرفته است. ماهیت کلاسیسم ایمان آوردن، ستایش کردن، تقلید کردن، شاخ و برگ دادن، تعمیم دادن، کندوکاو در ذهن است. فردوسی در داستان پادشاهی کیخسرو، با ستایش دلاوری های سیاوش، و شاخ و برگ دادن به مسابقه میان طوس و کیخسرو، پیروزی او را به نیک رایی و ایمان به یاری خداوند تعمیم داده است. این پژوهش نشان می دهد، با توجه به اینکه برخی از آثار هومر در زمان ساسانیان به پهلوی ترجمه شده بود، فردوسی جلوه هایی از کلاسیسم را در سرودن این حماسه بزرگ مد نظر داشته است.

نویسندگان

محمد تقی جهانی

استادیار و عضو هیئت علمی زبان و ادبیات فارسی دانشگاه ایلام

نادیا رحیمی

دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه ایلام