بررسی استقرار و سازگاری چند گونه گراس مرتعی در مراتع نیمه استپی منطقه کهک قم
- سال انتشار: 1388
- محل انتشار: مجله تحقیقات مرتع و بیابان ایران، دوره: 16، شماره: 1
- کد COI اختصاصی: JR_IJRDR-16-1_002
- زبان مقاله: فارسی
- تعداد مشاهده: 132
نویسندگان
مربی پژوهشی مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان قم
مربی پژوهشی مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان قم
استادیار پژوهشی موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور
چکیده
با توجه به نقش موثر اکوسیستمهای مرتعی در تامین علوفه مورد نیاز دامها و در نتیجه اهمیت آن در تولید فرآورده های دامی و سیر قهقرایی حاکم بر این عرصه ها در بسیاری از نقاط کشور، مقوله اصلاح و احیای مراتع از جایگاه مهمی برخوردار می باشد. بدین منظور باید ضمن مطالعه شرایط محیطی (شامل اقلیم، خاک و . . .)، گیاهان سازگار در هر ناحیه آب و هوایی را تعیین نموده و با توجه به آستانه بردباری این گیاهان در برابر شرایطی چون خشکی، گرما، سرما، شوری و . . . ، از آنها برای احیای مراتع مخروبه یا در حال تخریب استفاده نمود. مطالعه حاضر با هدف بررسی و معرفی چند گونه گراس سازگار با مراتع مناطق نیمه استپی به منظور افزایش تولید علوفه در مراتع کم بازده، در منطقه وشنوه با ارتفاع ۲۰۰۰ متر از سطح دریا و بارندگی سالانه ۲۹۰ میلیمتر اجرا شد. بدین منظور، پس از آمادهسازی عرصه کاشت، بذرهای ۱۲ گونه گراس مرتعی در قالب طرح آزمایشی بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار طی سالهای ۱۳۷۷ تا ۱۳۷۹ به اجرا درآمد. طی این سالها سه مرحله کشت انجام شد که کشت اول و دوم در سالهای ۷۷ و ۷۸ به علت عدم بارندگی کافی و پراکنش نامناسب آن ناموفق بود. کشت سوم در سال ۱۳۷۹ و یادداشتبرداریها به مدت سه سال انجام شد. پس از سه سال، گونه های Festuca rubra، Festuca ovina، Elymus junceus وAgropyron trichophorum حذف شده و گونه هایAgropyron cristatum ، Agropyron desertorum، Stipa barbata بین ۲۵ تا ۳۵ درصد و گونههای Bromus tomentellus، Hordeum bulbosum ، Secale montanum و Psatyrostachys fragilis بین ۵۵ تا ۸۰ درصد مستقر شدند. گونههای Psatyrostachys fragilis و Secale montanum در سال اول، سایر گونهها (بجز Stipa barbata) در سال دوم وStipa barbata در سال سوم وارد مرحله زایشی شدند. نتایج تجزیه واریانس دادهها نشان داد، گونههای تحت بررسی از نظر درصد زندهمانی در سال سوم پس از کاشت با یکدیگر در سطح احتمال ۱% اختلاف معنیداری دارند. همچنین مقایسه میانگین درصد زندهمانی گراسهای مختلف نشان داد، گونههای Psatyrostachys fragilis و Hordeum bulbosum بهترتیب بیشترین درصد زندهمانی را در بین گونههای مستقر شده داشته اند، بنابراین استقرار و سازگاری بهتری نسبت به شرایط اقلیمی و خاک منطقه در مقایسه با سایر گراس های تحت آزمایش داشتند.کلیدواژه ها
سازگاری, گراس های مرتعی, منطقه نیمه استپی قماطلاعات بیشتر در مورد COI
COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.
کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.