حمید رضا عظیم زاده - فارغ التحصیل دکتری دانشکده علوم مهندسی آب و خاک دانشگاه تهران و عضو هیات علمی دانشگاه یزد،
محمد رضا اختصاصی - دانشیار، دانشکده منابع طبیعی و کویرشناسی دانشگاه یزد
حسینقلی رفاهی - استاد دانشکده مهندسی آب و خاک دانشگاه تهران
حسن روحی پور - دانشیار پژوهشی، بخش تحقیقات بیابان، موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور
منوچهر گرجی - استادیار دانشکده مهندسی آب و خاک دانشگاه تهران
حمدحسن امتحانی - استادیار، دانشکده منابع طبیعی و کویرشناسی دانشگاه یزد

از آنجا که کاهش طول مسیری که باد می­تواند آزادانه طی نماید یکی از مهمترین روشهای کنترل فرسایش بادی است، لازم می­باشد تا تغییرات میزان فرسایش با طول زمین در مسیر حرکت باد و حداکثر ظرفیت انتقال باد به طور کمی بررسی شود. معمولا با افزایش طول مزرعه (اراضی)، مقدار مواد منتقله نیز فزونی می­یابد تا میزان آن به حد اشباع ظرفیت انتقال برسد. از آن به بعد باد با محدودیت انتقال مواجه می­شود. طولی که لازم است تا باد به حداکثر ظرفیت انتقال برسد، تابعی از سرعت باد و ویژگیهای سطح خاک است. دشت یزد- اردکان به­عنوان نمونه­ای از دشت­های ایران مرکزی، مناسب برای مطالعات فرسایش بادی است؛  بنابراین بخشی از اراضی آیش کشاورزی آن انتخاب و ایستگاه اندازه­گیری فرسایش بادی با استفاده از تله­های رسوب گیر BSNE در آن احداث شد.از اردیبهشت ماه ۱۳۸۵ به مدت یکسال، ۱۲ رخداد فرسایش بادی (طوفان) در ایستگاه ثبت و نمونه­های رسوب رخدادها در آزمایشگاه تجزیه و با استفاده از نرم­افزارهای رایانه­ای تحلیل شد. به منظور تعیین حداکثر ظرفیت انتقال از دو روش برازش منحنی رشد و روش انتخاب حداکثر اندازه­گیری شده، استفاده شد. تجزیه واریانس و مقایسه جفت شده نتایج دو روش، اختلاف معنی داری­ را  بین دو روش نشان نداد.

فرسایش بادی, تله های رسوب گیر, یزد, حداکثر ظرفیت انتقال