سراج الدین محمودیانی - PhD. Assistant Professor, Department of Sociology and Social Planning, Faculty of Economics, Management and Social Sciences, Shiraz University, Shiraz, Iran
منظر عابدی - MA. Department of Sociology and Social Planning, Faculty of Economics, Management and Social Sciences, Shiraz University, Shiraz, Iran

زمینه و هدف: خشونت خانگی علیه زنان به­عنوان یک مشخصه اجتماعی می­تواند رفتارهای باروری زنان را متاثر سازد. مطالعه حاضر به بررسی رابطه خشونت خانگی علیه زنان و قصد فرزندآوری آن­ها پرداخته است. روش­کار: مطالعه حاضر از نوع پیمایش و با استفاده از پرسشنامه در سال ۱۴۰۱ انجام شده است. جامعه آماری زنان همسردار ۱۵ تا ۴۹ ساله ساکن شهر صدرا بوده است. تعداد نمونه ۳۷۹ نفر برآورد شد. نمونه ­گیری با روش خوشه­ای چندمرحله­ای انجام شد. خشونت خانگی علیه زنان با استفاده از ۲۶ گویه مورد سنجش قرار گرفت. گویه­ها در قالب طیف لیکرت بودند که با جمع نمرات در تمام گویه­ها نمره خشونت خانگی پاسخگو بدست آمد. برای تحلیل داده­ها از نرم افزار۲۰  SPSS، آمارهای توصیفی و رگرسیون لجتسک دووجهی استفاده شده است. نتایج: نتایج نشان داد که بیشترین نوع خشونت خانگی علیه زنان به­ترتیب به خشونت روانی، خشونت جسمی، خشونت اقتصادی و خشونت جنسی اختصاص دارد. مدت ازدواج و تحصیلات زنان بر قصد فرزندآوری آن­ها اثر آماری معنی­دار دارند. افزایش میزان خشونت خانگی علیه زنان به کاهش قصد فرزندآوری آن­ها می­انجامد. نتیجه­گیری: کاهش خشونت خانگی علیه زنان می­تواند قصد فرزندآوری را افزایش دهد. بنابراین کاهش خشونت خانگی علیه زنان باید در دستور کار تصمیم­گیران ذی­ربط قرار گیرد.

Women, Domestic Violence, Childbearing Intention, Sadra City, Iran, زنان, خشونت خانگی, قصد فرزندآوری, شهر صدرا