اثر هشت هفته تمرین مقاومتی با شد ت های بالا و متوسط بر بیان ژن های miRNA-۲۳a، MuRF و آتروژین- ۱ در عضلات تند و کند انقباض رت های نر سالمند نژاد ویستار
سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 106
فایل این مقاله در 11 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JPSBS-10-24_009
تاریخ نمایه سازی: 28 فروردین 1402
چکیده مقاله:
زمینه و هدف: آتروفی عضلانی یک فرآیند فعال کنترل شده بوسیله مسیرهای پیام رسانی و برنامه های رونویسی ویژه است. آتروژین-۱/ MAFbx و MuRF۱ در مدل های مختلف آتروفی عضلانی، به طور مثبت تنظیم می شوند و مسئول افزایش تجزیه پروتئین از طریق سیستم پروتئازوم یوبیکوئیتین هستند. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر یک دوره تمرین مقاومتی با شدت های بالا و متوسط بر بیان ژن های ژن های miRNA-۲۳a، MuRF و آتروژین- ۱ در عضلات تند و کند انقباض رت های نر سالمند نژاد ویستار بود. روش تحقیق: در این تحقیق ۳۰ سر موش صحرایی سالمند (۲۳ ماهه) نژاد ویستار به شکل تصادفی به سه گروه (۱۰=n) شامل تمرین مقاومتی با شدت متوسط (MIRT)، تمرین مقاومتی با شدت بالا (HIRT) و کنترل تقسیم شدند. برنامه تمرین مقاومتی شامل هشت هفته تمرین بالا رفتن از نردبان با شدت زیاد و متوسط (به ترتیب با ۸۰ و ۶۰ درصد حداکثر ظرفیت حمل ارادی) و با تکرار پنج روز در هفته بود. جداسازی عضله نعلی و عضله خم کننده دراز شست پا بلافاصله بعد از خونگیری در شرایط استریل انجام شد. بیان ژن MuRF، آتروژین -۱ و miR-۲۳a با تکنیک RT-PCR اندازه گیری شد. تجزیه تحلیل آماری با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه و دو طرفه در سطح معنی داری ۰۵/۰>p صورت گرفت. یافته ها: بیان ژن های MuRF و آتروژین-۱ پس از هشت هفته در دو گروه مقاومتی نسبت به گروه کنترل کاهش معنی دار و بیان miR-۲۳a افزایش معنی داری پیدا کرد (۰۵/۰>p)؛ اما اختلاف تاثیر دو مداخله صورت گرفته بر miR-۲۳a، MuRF و آتروژین-۱ در هر دو عضله معنی دار نبود (۰۵/۰تمرین مقاومتی با شدت های متوسط و بالا، می تواند باعث کاهش سطوح استراحتی عوامل مرتبط با آتروفی عضلانی و ژن های هدف آن در رت های سالمند شود و پیشرفت سارکوپنیا در دوره سالمندی را مهار نماید.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
زهره شانظری
دانشجوی دکترای فیزیولوژی ورزشی فرصت مطالعاتی پژوهشگاه علوم ورزشی، تهران، ایران.
محمد فرامرزی
استاد فیزیولوژی ورزشی، گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران.
محمد رضا کردی
استاد گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تهران، تهران، ایران.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :