نقدی شناختشناسانه بر داستان «پادشاه و وزیر یهودی» در مثنوی معنوی

بیان مسئله: داستان «پادشاه و وزیر یهودی» در مثنوی معنوی  در خوانش نخست، بیانگر روشی در سیاست صاحبمنصبان برای تفرقهافکنی میان پیروان یک دین و آیین است. این داستان از دیدگاه معرفتشناختی و اندیشگانی نیز تصورات غلط و اشتباههای انسان را در استدلال به نمایش گذاشته است. مولانا در این داستان با نمایش طرح و نقشه وزیر برای نابودی دین مسیحیت، عملا نشان داده است که چگونه استدلال نادرست و نیز قضاوت و عمل مبتنی بر آن استدلال باعث فاجعه میشود.روش: در این جستار چگونگی استدلال و توجیه وزیر و پادشاه یهودی برای کار آنها به صورت توصیفی  تحلیلی نقد و بررسی میشود تا نقصها و ایرادهای ساختار اندیشه آنان پدیدار شود.یافته ها و نتایج: دستاورد پژوهش بر این موضوع دلالت دارد که اشتباه پادشاه و وزیر یهودی منشا شناختی دارد و به تصورات نادرست آنها برمیگردد. آن دو با ذهنیت بنیادگرایانه دوقطبی، به موضوع (دین مسیحیت) اندیشیدهاند و برپایه همین ذهنیت به ارزشگذاری، قضاوت و سرانجام صدور حکم اقدام کردهاند.

کلیدواژه ها:

شناختشناسی ، استدلال ، بنیادگرایی ، مولانا ، پادشاه و وزیر یهودی