اولیوت بندی معیارهای طراحی در برنامه ریزی و مدیریت ایمنی پارک ها و فضاهای سبز شهری با به کارگیری متد تصمیم گیری چند معیاره (MCDM)

گسترش فیزیکی شهرهای بزرگ و همچنین نوع زندگی امروزی، تقاضا برای گسترش فضای سبز و ایجاد پارک ها را در شهر ها به دنبال داشته است. بنابراین با توجه به اهمیت وجود این مکان ها در فضاهای شهری و بدلیل ضرورت ایمنی در آن ها، مدیریت صحیح در حل این مسئله از طریق برنامه ریزی و طراحی محیطی مناسب از اهمیت خاصی برخوردار است. برنامه ریزی و طراحی محیطی با شناخت ویژگیهای مکانی و شرایط محیطی، در کنار سایر اقدامات دیگر در افزایش ایمنی پارک ها مؤثر است. بدین منظور می بایست تمامی معیاره و عوامل تأثیر گذار در امنیت و برعکس ناامنی این فضاها تعیین شده و اولویت هر کدام مشخص گردد. اما در نظر گرفتن و بررسی همزمان این معیارها و تعیین اهمیت هر یک از آن ها فرایندی دشوار بوده که نیازمند استفاده از روش های مناسب به منظور اعمال بهترین مدیریت می باشد. امروزه راهکارهای نوین در این زمینه ارائه شده که با استناد به نظرات کارشناسان امر و حتی نظرات عمومی می توان معیارهای مختلف در زمینه چگونگی طراحی پارک ها به منظور افزایش ایمنی، مشخص و آن هایی را که از جنبه های گوناگون اهمیت و ارجحیت بیشتری دارند تعیین و روی آن ها تمرکز و مدیریت نمود. تصمیم گیری چند معیاره از مهمترین این متدها بوده که در آن علاوه بر در نظر گرفتن معیارهای مختلف کمی و کیفی، از دانش و مهارت افراد خبره به عنوان یک بعد مدیریتی مسئله در فرایند تصمیم گیری استفاده می شود. در این مقاله پس از بیان مقدماتی در مورد پارک ها و فضاهای سبز شهری و مسئله ایمنی در آن ها، به بررسی و تعیین مهمترین معیارهای طراحی در افزایش ایمنی در این مکان ها پرداخته و چگونگی کاربرد تصمیم گیری چند معیاره در انتخاب و اولویت بندی این معیاره ارائه خواهد شد.

کلیدواژه ها:

ایمنی ، پارک ها و فضاهای سبز شهری ، تصمیم گیری چند معیاره ، مدیریت و برنامه ریزی ، طراحی