طراحی نواحی مجزای اندازه گیری در شبکه های توزیع آب با استفاده از الگوریتم گیروان-نیومن

برای تخمین و کنترل هدررفت واقعی آب در شبکه های توزیع از ناحیه های اندازه گیری مجزا (۱(DMA استفاده می شود. یک ناحیه مجزای اندازه گیری ، بخشی از یک شبکه توزیع است که مصرف آب آن ناحیه ، توسط یک یا چند دبی سنج در ورودی و خروجی آن، با هدف کنترل و کاهش هدررفت واقعی ، مورد پایش قرار می گیرد. هدف این تحقیق خوشه بندی بهینه شبکه های موجود و قدیمی به منظور پهنه بندی آن است . در این تحقیق به منظور ایجاد ناحیه بندی DMA بر روی شبکه توزیع آب شهر مدنا۲، از روش گیروان-نیومن ۳ استفاده شده است . این روش مبتنی بر معیار پیمانگی ۴ در خوشه بندی و براساس نظریه گراف۵ است . به منظور بررسی تاثیر دبی لوله ها و نیاز گرهی بر خوشه بندی در این روش مدلسازی در دو حالت وزندار و بدون وزن در نظر گرفته شده است . نتایج مدلسازی نشان دادند که برای مثال ارائه شده، در نظر گرفتن وزن چه به صورت گرهای و چه در لوله های شبکه توزیع آب در روش گیروان-نیومن بر شکل نواحی در این روش موثر نیست . در نهایت با تعیین معیار پیمانگی نتایج به ازای حالت های مختلف خوشه بندی مورد بررسی قرار گرفت . نتایج نشان دادند که علاوه بر معیار پیمانگی باید شاخص های دیگری هم چون هزینه ، معیارهای کیفی آب نظیر سن آب، پارامترهای هیدرولیکی نظیر فشار گرهای نیز در تعیین تعداد بهینه DMA در نظر گرفته شود.

کلیدواژه ها:

شبکه توزیع آب ، DMA ، گیروان-نیومن ، پیمانگی ، خوشه بندی