امیر سبزی پور - عضو هیات علمی دانشگاه پیام نورگروه علوم تربیتی
سعدیه حسینی - کارشناسی ارشد روانشناسی تربیتی
کبری احمدی پارسا - کارشناسی ارشد علوم تربیتی، آموزگار مقطع ابتدایی

پژوهش حاضر، با هدف مقایسه اثربخشی تاثیر آموزش چرخش ذهنی و مثبت اندیشی بر اهمال کاری تحصیلی دانش آموزان مقطع متوسطه شهر جوانرود در سال ۱۳۹۹ - ۱۴۰۰، انجام شد . پژوهش به لحاظ هدف کاربردی، و بر اساس شیوه گردآوری داده ها میدانی و به لحاظ نحوه اجرا شبه آزمایشی است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دوره متوسطه شهرستان جوانرود برابر با ۱۵۶۰ دانش آموز می باشد از این میان ۴۵ دانش آموز به روش نمونه گیری در دسترس به عنوان نمونه انتخاب و به طور تصادفی و بر اساس ملاکهای ورودی در سه گروه آزمایش و یک گروه گواه قرار گرفتند و از آنها پیش آزمون به عمل آمد. گروه اول آزمایش ۹ جلسه ۹۰ دقیقه ای آموزش مثبت اندیشی و گروه دوم آزمایش ۱۲ جلسه ۶۰ دقیقه ای آموزش چرخش ذهنی را دریافت کردنداما گروه گواه مداخلهای دریافت نکردند. پس از اتمام برنامه آموزشی از هر سه گروه پس آزمون به عمل آمد. یافته های پژوهش نشان داد تفاوت معنی دار بین نمرات گروه آزمایش و گروه کنترل وجود دارد(.(P ۰۵/۰ > با توجه به خنثی کردن نمرهی اهمال کاری تحصیلی در پیش آزمون، میتوان گفت که این تفاوت ناشی از اثر اجرای متغیر مستقل در گروه های آزمایش است. بنابراین می توان گفت که آموزش مثبت اندیشی و چرخش ذهنی بر کاهش اهمال کاری تحصیلی دانش آموزان تاثیر مثبت و معناداری داشته است.

مثبت اندیشی، اهمال کاری تحصیلی، چرخش ذهنی.