بررسی نقش واسطه ای عزت نفس در رابطه بین تاب آوری و گرایش به خودکشی دانش آموزاندختر

پژوهش حاضر باهدف بررسی نقش واسطه ای عزت نفس در رابطه بین تاب آوری و گرایش به خودکشی دانش آموزان دختر متوسطه دوم انجام شد. روش پژوهش همبستگی در قالب الگویابی معادلات ساختاری و جامعه آماری شامل دانش آموزان دختر مقطع متوسطه دوم شهر اسکو در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ بود. ۳۱۲ دانش آموز به روش نمونه گیری در دسترس مقیاس های عزت نفس روزنبرگ (۱۹۸۹)، پرسشنامه تاب آوری کانر و دیودسون (۲۰۰۳) و پرسشنامه افکار خودکشی بک (۱۹۷۹) را تکمیل نمودند. روابط بین سازه های مدل پیشنهادی با استفاده از روش مدل یابی معادلات ساختاری در نرم افزار AMOS ویراست ۲۴ تحلیل شد. نتایج شاخص های برازندگی مدل پیشنهادی از برازش قابل قبولی با داده ها برخوردار بود. همچنین نتایج نشان داد تاب آوری بر گرایش به خودکشی (۰۵/۰= P) و عزت نفس اثر مستقیم و معنادار دارد (۰۰۱/۰= P) و عزت نفس نیز دارای اثر مستقیم و معنادار بر گرایش به خودکشی است (۰۰۱/۰= P). درنهایت مشخص شد که عزت نفس در رابطه بین تاب آوری و گرایش به خودکشی نقش واسطه ای دارد (۰۰۱/۰≥P). این پژوهش برای مسئولین تعلیم و تربیت حاوی تلویحاتی در راستای افزایش عزت نفس و تاب آوری باهدف کاهش و بازداری افکار خودکشی دانش آموزان دختر متوسطه است.

کلیدواژه ها:

تاب آوری ، گرایش به خودکشی ، عزت نفس