رباب فرجی - دانشجوی دکتری روانشناسی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران.
آیسان فرضی - دانشجوی دکتری روانشناسی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران.

ترس و اضطراب از شایع ترین نشانه های روانشناختی در زمان پاندمی یک بیماری است و عوامل روانشناختی قبلی فرد می توانند در آن نقش داشته باشند. از این رو هدف پژوهش حاضر مدل یابی روابط ساختاری اضطراب فراگیر، افسردگی و استرس پس از سانحه با اضطراب کرونا انجام شده است. روش پژوهش توصیفی و از نوع مدل یابی معادلات ساختاری بود. به این منظور نمونه ای شامل ۲۰۱ زن و مرد بزرگسال توسط مقیاس اضطراب بیماری کرونا، پرسشنامه اضطراب فراگیر، پرسشنامه سلامت بیماری (PHQ۹) برای سنجش شدت افسردگی و مقیاس تاثیر رویداد (IES-R) برای سنجش اختلال استرس پس از سانحه مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده ها با استفاده از مدل یابی معادلات ساختاری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند نتایج نشان داد بر اساس شاخص هایCFI ،GFI ،NFI، RMESA مدل روابط ساختاری بین اضطراب فراگیر، افسردگی، استرس پس از سانحه و با اضطراب کرونا برازش مناسبی دارد. اضطراب فراگیر، افسردگی و استرس پس از سانحه بر میزان اضطراب کرونا ویروس، اثر مستقیم مثبت و معنادار دارند؛ همچنین اضطراب فراگیر اثر مستقیم مثبت و معنی داری بر استرس پس از سانحه دارد. متغیرهای اضطراب فراگیر و افسردگی از طریق استرس پس از سانحه بر میزان اضطراب کرونا اثر غیر مستقیم دارند (۰.۰۵>p).بنابراین، اضطراب فراگیر، افسردگی و استرس پس از سانحه آسیب زا نقش مهمی در میزان اضطراب کرونا ایفا می کنند و هدف قرار دادن این سه متغیر با بهره گیری از مداخله های روان شناختی، می تواند در کاهش اضطراب کرونا در افراد بهنجار موثر باشد.

اختلال استرس پس از سانحه، افسردگی، اضطراب، ویروس کرونا