بررسی عددی دمش و مکش هوا در یک بادگیر دو طرفه همراه با ایجاد سرمایش و تهویه طبیعی فضا

در این پژوهش به بررسی تهویه طبیعی و سرمایش یک فضا به کمک بادگیر پرداخته شد. در حالت اول دبی هوا در ساختمان (صرفا مکش یا تخلیه هوای ساختمان از طریق بادگیر-ورودی بادگیر بسته) به میزان ۸,۹۴۷ کیلوگرم بر ثانیه هوا وارد اتاق شد که با جایگزین شدن پروفیل واقعی سرعت هوا میزان آن از ۸,۹۴۷ کیلوگرم بر ثانیه به ۷,۷۱۷ کیلوگرم بر ثانیه کاهش یافت. در حالت سوم با باز نمودن دریچه ورودی بادگیر، ۹,۱۴ کیلوگرم بر ثانیه هوا از دو مسیر وارد اتاق شد. در حالت جهارم با باز نمودن دریچه ورودی بادگیر و بستن دریچه کانال زیر اتاق، میزان دبی جرمی به میزان ۵,۸۴ کیلوگرم بر ثانیه هوا از مسیر دمش وارد اتاق می شود که در مقایسه با حالت های قبلی مقدار کمتری می باشد از طرفی هوای وارد شده از مسیر دمش بدون آنکه وارد اتاق شود بلافاصله وارد کانال خروجی بادگیر می گردد و آنچنان نقشی در تهویه خودبخودی ندارد و لذا حالت مطلوبی نمی باشد. در حالت پنجم با بسته نمودن دریچه ورودی بادگیر (بدون دمش چون اثر آن ناچیز بود ) و باز نمودن دریچه کانال زیر اتاق، و فعال نمودن معادله انرژی برنامه اجرا شده و هوا به میزان ۸,۹۴۸ کیلوگرم بر ثانیه هوا وارد اتاق می شود و دقیقا نظیر حالت اول می باشد. در حالت ششم در مسیر حرکت هوا ، به میزان ۰,۰۰۵ لیتر بر ثانیه آب ( ۱۸ لیتر در ساعت ) در هوای عبوری تزریق شد و سرعت هوا در مرز ورودی ۳ متر بر ثانیه منظور گردید. نتایج نشان داد با توجه به جرم حجمی هوا معادل ۱۰۰۰۰ مترمکعب بر ساعت تنها ۱۸ لیتر اب در ساعت مصرف شده(مصرف یک کولر ۸۰۰۰ حدود ۶۰ لیتر آب در ساعت می باشد) و دمای اسایش در اتاق حاصل شده است. نتایج نشان داد پارامترهای متعددی از جمله هندسه بادگیر ،ابعاد آن و اندازه مجراهای ورودی و خروجی و دمای پایین داخل زمین در تعیین دمای داخل و میزان هوادهی نقش دارد.

کلیدواژه ها:

بادگیر ، باد ، انرژی ، پاشش اب ، حل عددی