تاثیر بکارگیری جاذب های ارتعاشی بر عملکرد ماشین آلات دوار با تکیه گاه های یاتاقان لغزشی

امروزه در صنایع گوناگونی همچون نفت، گاز، پتروشیمی، پالایشگاه ها و بطور کلی تمامی صنایع درگیر با ماشین آلات دوار، پایین تر بودن ارتعاشات از میزان مجاز آن جایگاه بسزائی در نحوه عملکرد تک تک قطعات داشته و شاخصی موثر بر راندمان کلی سیستم می باشد. ارتعاشات حین کارکرد ماشین آلات ناشی از عوامل مختلفی هستند که جهت برطرف نمودن آنها در گام اول می بایست عامل ایجاد ارتعاش شناخته شود و سپس برای مرتفع کردن آن راهکارهای موجود ارزیابی شوند. یکی از راه های کنترل ارتعاشات در هر سیستم استفاده از جاذب های ارتعاشی می باشد. از این رو قطعات نصب شده در سیستم های دوار می بایست حتی المقدور در نحوه عملکرد خود به گونه ای طراحی شوند تا توانایی میراکنندگی بخشی از ارتعاش ایجاد شده در شرایط کاری را داشته باشند. یکی از اجزاء مهم سیستم های دوار تکیه گاه های یاتاقانی بوده و هرگونه اختلال در عملکرد آنها می تواند کارایی مجموعه را به شدت تحت تاثیر قرار دهد. از میان انواع یاتاقان های موجود یاتاقان های روغنی جایگاه ویژه ای در سیستم های دوار بویژه با سرعت های کارکرد بالا داشته و پدیده ارتعاش عملکرد آنها را به راحتی مختل نموده و با کاهش راندمان کاری آنها را از رده خارج می کند. با توجه به اهمیت پایش ارتعاشات در سیستم های دوار و ارائه راهکار برای کاهش دامنه ارتعاشات احتمالی تا حد امکان، در پژوهش حاضر ابتدا جاذب های ارتعاشی به عنوان یک ابزار مفید تعریف و انواع آن بررسی شده است و سپس با مرور عملکرد جاذب های ارتعاشی، تغییرات طراحی در یاتاقان های لغزشی را به جهت بهبود توان میراکنندگی با کمک جاذب ها ارزیابی شده است. بررسی ها گویای آنست که در صورت وجود ارتعاشات غیرمجاز در سیستم های دواری همچون کمپرسورهای گریز از مرکز راندمان کاری یاتاقان ها بسته به نوع آنها و نحوه طراحی آنها مابین ۱۳ الی ۷۰ درصد کاهش می یابد اما بکارگیری جاذب های ارتعاشی در طراحی یاتاقان می تواند از تضعیف عملکرد یاتاقان تا حد قابل توجهی پیشگیری کرده و به عنوان یک راهکار مناسب مورد توجه قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

پایش ارتعاشات ، سیستم های دوار ، یاتاقان های لغزشی ، جاذب های دینامیکی