بررسی مدیریت بحران زلزله در کارکنان فوریتهای پزشکی در شهرستان خوی سال ۱۴۰۱

سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 395

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

SRCSRMED08_118

تاریخ نمایه سازی: 25 فروردین 1402

چکیده مقاله:

مقدمه: یکی از شناخته شده ترین بلایای طبیعی جهان زلزله می باشد. چالش های اینچنین همواره مشکلات عدیده ای پیشروی دولت ها گذاشته است و آنها را مجبور به چاره جویی های گوناگون نموده است که شامل پیشگیری و کاهش خسارات تاحد ممکن بوده است. مدیریت بحران، یکی از مهمترین فاکتورهایی است که در افزایش و یا کاهش میزان خسارت ها و تلفاتانسانی در زمان بروز بلایای طبیعی تاثیر فراوانی دارد. این دانش به مجموعه فعالیت هایی اطلاق می شود که قبل، هنگام و بعداز وقوع حوادث طبیعی جهت کاهش آثار این حوادث غیرمترقبه آسیب پذیر انجام می گیرد. از آنجا که در پاییز سال ۱۴۰۱ دراستان آذربایجان غربی شاهد وقوع چندین زلزله در شهرستان خوی بودیم که خسارتهایی را برای مردم منطقه در پی داشت، وکارکنان فوریتهای پزشکی جز تیم خط مقدم در امدادرسانی به مردم بودند، لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی مدیریت بحرانزلزله در کارکنان فوریتهای پزشکی در شهرستان خوی صورت گرفته است.مواد و روش ها: مطالعه حاضر از نوع توصیفی-تحلیلی می باشد. حجم نمونه شامل ۶۵ نفر از کارکنان فوریتهای پزشکیشهرستان خوی می باشد که به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه ۳۲ سوالی"مدیریت بحران" ایران منش (۱۳۹۱) استفاده شد که دارای چهار حیطه "پیشگیری و کاستن از خطرات و تلفات"، "آمادگی"،"مقابله" و "بازسازی و به یابی" می باشد. روایی صوری و محتوایی پرسشنامه توسط ۱۰ نفر از اساتید دانشکده علوم پزشکیخوی انجام شد و پایایی پرسشنامه به روش آلفای کرونباخ (۰/۸۱) ارزیابی گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده از نرم افزار SPSSویراستار ۲۱ استفاده شد.یافته ها: نتایج تحلیل داده ها نشان داد که میانگین و انحراف معیار حیطه های مدیریت بحران در زمینه "پیشگیری و کاستناز خطرات و تلفات" (۱/۴۵±۲۳)، "آمادگی" (۲/۱۳±۲۹)، "مقابله" (۱/۹±۳۳) و "بازسازی و به یابی" (۲/۰۷±۳۱) بود که کمترین امتیاز کسب شده مربوط به حیطه "پیشگیری و کاستن از خطرات و تلفات" می باشد. همچنین بین جنس و سابقهخدمت با "مدیریت بحران" رابطه آماری معنی داری وجود داشت (P<۰/۰۵). نتیجه گیری: عدم هماهنگی سازمان های مرتبط با بحران و عدم برنامه ریزی بموقع در کنار مشکلاتی نظیر شرایط و وضعیت کمی و کیفی فضای کالبدی شهر، میزان آسیب پذیری شهر را در برابر بلایای طبیعی زیاد کرده است. لذا چنانچه مدیریت علمی و عملیاتی مناسب در برخورد با حوادث طبیعی موجود نباشد، خسارت های انسانی ناشی از بلایا چندین برابر خواهد بود.

نویسندگان

معصومه اکبربگلو

استادیار پرستاری، گروه پرستاری کودکان، دانشگاه علوم پزشکی خوی، ارومیه، ایران

مهناز سنایی فر

دانشجوی دکتری، گروه سلامت در بلایا و فوریت ها، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی شهیدصدوقی یزد، یزد، ایران