نقش تهویه طبیعی و بادگیرها در معماری مسکونی پایدار

یکی از مهم ترین راههای رسیدن به توسعه پایدار پدید آوردن معماری پایدار است . پایداری زیست محیطی از اصلی ترین حوزههای آن است که عواملی چون زمین ، آب، پوشش گیاهی ، و اقلیم بر آن تاثیرگذارند. اقلیم شامل تابش ، باد، دما، و رطوبت است . در معماری گذشته ایران همواره تلاش بر این بوده است که بناها با شرایط اقلیمی بسترشان هماهنگ شوند. در این مقاله نخست ، می خواهیم تاثیر باد یا تهویه طبیعی را بر شکل گیری خانه های مسکونی همساز با طبیعت بررسی کنیم و راههای بهبود این شرایط را با روشهای نوین بشناسیم . در ادامه ، به بررسی بادگیرها و شکل و جهت گیری و کارکردهایشان می پردازیم . بادگیر یکی از عناصر کالبدی خانه های برخی شهرها و آبادی های مناطق گرمسیر ایران بوده و از آن برای افزایش برودت و تهویه ساختمان در فصول گرم استفاده می شده است . برای مطابقت بادگیرها با معماری معاصر نیز طرحهایی ارائه شده است که در بخش پایانی مقاله آنها را مطالعه خواهیم کرد. هدف این پژوهش بررسی تاثیر تهویه طبیعی بر شکل گیری و سیمای خانه ها بافت مسکونی و نیز چگونگی استفاده از بادگیرهای سنتی و نوین برای دستیابی به این منظور است .

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، خانه ، تهویه طبیعی ، بادگیر.