بررسی واکنش دو هیبرید سینگل کراس ذرت بر مصرف دو نوع مایه تلقیح حاوی باکتری های تثبیت کننده نیتروژن در منطقه میانه

آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در سال 1388 در دانشگاه آزاد اسلامی واحد میانه به منظور بررسی تأثیرتلقیح مواد بیولوژیک ازتو باکتر و نیتروکسین در مقایسه با کود اوره به روی دو رقم سینگل کراس 301 و 370 در سه تکرار انجام شد. برای کرت های آزمایشی کودی حدود 300 کیلوگرم اوره در سه مرحله شامل مرحله کاشت، 6 برگی و تاسل دهی استفاده شد و 100 کیلوگرم کود سوپرفسفات تریپل و 50 کیلوگرم در هکتار کود سولفات پتاسیم برای تمام کرت ها اضافه شد. همچنین به مقدار 20 کیلوگرم در هکتار نیتروژن خالص نیز به کرت های مایع تلقیح اضافه شد. تأثیر فاکتور ت ق لیح بر عملکرد دانه ذرت، تعداد ردیف دانه روی بلال، تعداد دانه روی ردیف، وزن صد دانه، طول بلال، تعداد برگ، نیتروژن اندام های هوایی، درصد نیتروژن دانه، عملکرد بیولوژیک و پروتئین دانه معنی دار گردید و تأثیر رقم نیز بر صفاتی چون عملکرد دانه، وزن صد دانه، طول بلال و نیتروژن اندام هوائی معنی دار شد اما تاثیر اثرات متقابل این دو فاکتور مورد بررسی بر هیچ یک از صفات مورد ارزیابی معنی دار نگردیده است. تیمار ازتوباکتر با عملکرد دانه 7300 کیلوگرم در هکتار، با تیمار N150 در بالاترین کلاس آماری قرار گرفت و کمترین مقدار مربوط به تیمار شاهد ( 4690 کیلوگرم )بود، و نیتروکسین نیز با عملکرد حدود 5598 کیلوگرم در سطحی بالا تر از شاهد قرار گرفت. در مجموع کاربرد کودهای بیولوژیک حاوی باکتری های افزاینده رشد (PGPR) برتری نسبی نسبت به شاهد نشان داد و در بعضی صفات نیز همتراز با مصرف N150 بود.

کلیدواژه ها:

اوره ، عملکرد دانه ، نیتروکسین و ازتوباکتر