بررسی اثر ضدلیشمانیایی نانو ذرات نقره بر روی پروماستیگوت های لیشمانیا ماژور در محیط کشت آزمایشگاهی

زمینه و هدف: لیشمانیوز جلدی یکی از مهم ترین بیماری های تهدیدکننده سلامت در ایران و بسیاری از کشورهای جهان است. گلوکانتیم، درحال حاضر برای درمان این بیماریا ستفاده می شود ولی به دلیل عوارض جانبی و مقاومت بالا، استفاده از روش های درمانی جایگزین به ویژه استفاده از نانوذرات موردتوجه محققان قرارگرفته است. هدف از این مطالعه، بررسی فعالیت ضدلیشمانیایی نانوذرات نقره بر روی انگل لیشمانیاماژور در شرایط آزمایشگاهی بود. روش بررسی: در این مطالعه تجربی، فعالیت ضدلیشمانیایی نانوذرات نقره در غلظت های ۷۵/۰ تا ۹۶/۰ میکروگرم بر میلی لیتر در زمان های مواجهه ۲۴، ۴۸ و ۷۲ ساعت روی ۱۰۶ انگل زنده سویه استاندارد بررسی شد. سپس تعداد انگل های زنده توسط تریپان بلو با استفاده از لام نئوبار و میکروسکوپ نوری (روش هموسیتومتر) شمارش شد. گلوکانتیم و آب مقطر به ترتیب به عنوان کنترل مثبت و کنترل منفی در نظرگرفته شدند. حداقل غلظتی از نانوذرات نقره که باعث مهار رشد ۵۰ درصد انگل می شود (IC۵۰) توسط نرم افزار نسخه ۱۳ سیگما پلات محاسبه شد تمام واکنش ها سه بار انجام گرفت و نتایج به صورت میانگین در نظرگرفته شد. یافته ها: نتایج این مطالعه نشان داد تمامی غلظت های نانوذرات نقره دارای فعالیت ضدلیشمانیایی هستند. غلظت ۹۶ میکروگرم بر میلی لیتر نانوذرات نقره دارای بیشترین اثر ضدلیشمانیایی ۱۰۰ درصد در زمان مواجهه ۷۲ ساعته است. مقدار IC۵۰ نانوذرات نقره پس از ۲۴، ۴۸ و ۷۲ ساعت روی لیشمانیا ماژور ۶۷/۳۶، ۲/۲۷ و ۰۸/۲۱ میکروگرم بر میلی لیتر محاسبه شد. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که نانوذرات نقره در غلظت های مختلف اثر بازدارندگی بر رشد لیشمانیا ماژور دارد. با این حال، برای تعیین کارایی نانوذرات نقره، تحقیقات بیشتری در شرایط درون تنی نیاز است.

کلیدواژه ها:

Silver ، Nanoparticles ، antileishmania activity ، Leishmania major ، In vitro techniques ، نقره ، نانوذرات ، فعالیت ضدلیشمانیایی ، ، لیشمانیا ماژور ، تکنیک محیط کشت آزمایشگاهی