بررسی عوامل تشویق کننده دانش آموزان به فعالیت های گروهی

انسان نمی تواند به تنهایی زندگی کند و این واقعیت سر منشاء شکل گیری تمامی گروه ها، جمعیت ها و جوامع بشری از گذشته های دور تا به امروز بوده است. تمامی انسان ها در هر گروه و جامعه ای با توجه به توانایی ها و شرایط حاکم، با همکاری یکدیگر به بقای خود و دیگران کمک کرده اند. هرچه فرد در برقراری ارتباط در جامعه با دیگران موفق تر عمل کند و در واقع هوش اجتماعی بالاتری داشته باشد، زندگی بهتر و راحت تری را تجربه خواهد کرد. یادگیری تکنیک های همکاری و برقراری ارتباط با دیگران یکی از ضروریات مهم در زندگی هر کودکی محسوب می شود. زمانی که فرد در سنین پایین همچون دوران دبستان آموزش ببیند، این آموزه ها در وی درونی شده و سبب خواهد شد در آینده در زندگی موفق تر عمل کند. هنگامی که بچه ها در قالب یک گروه در کنار یکدیگر قرار می گیرند و هدفی مشترک را دنبال می کنند، مجبور خواهند شد برای انجام مسئولیت محول شده به گروه با یکدیگر ارتباط برقرار کنند، حرف بزنند، به نظرات دیگران گوش بسپارند و نظرات خود را بیان کنند و از همه مهم تر مجبور خواهند شد تا خجالتی بودن را فراموش کنند. کار گروهی به بچه هایی که در یک کلاس هستند، اما ارتباط چندانی با یکدیگر ندارند، امکان دوست شدن برایشان فراهم می کند. کارهای گروهی اغلب کارهای گسترده تر و پیچیده تری نسبت به فعالیت های فردی هستند به همین سبب زمانی که بچه ها در پروسه کار وارد می شوند، مطالب بیشتری را فرا خواهند گرفت، همچنین با کار گروهی بچه ها می توانند در زمانی کمتر، مطالب بیشتری را یاد بگیرند و چون خود آن ها نیز در فرایند کار درگیر بوده اند، کیفیت یادگیری آن ها نیز افزایش خواهد یافت.

کلیدواژه ها:

دانش آموزان ، معلم ، فعالیت گروهی ، مدرسه