راهنمای اصول و مبانی یادگیری پیوسته برای آموزگاران ابتدایی

یادگیری پیوسته اصطلاحی است که از اوایل دهه ۱۹۹۰ در تحقیقات استفاده شد. بسیاری از مقالات از آن زمان از اصطلاح یادگیری پیوسته با اشاره به آموزش عملی مانند کار میدانی یا کارآموزی استفاده می کردند. یادگیری پیوسته علایق شخصی، روابط حمایتی و فرصت ها را ترکیب می کند. یادگیری در عصر دسترسی فراوان به اطلاعات و ارتباطات اجتماعی است که زمینه ها و علایق گوناگون همه جوانان را در بر می گیرد. یادگیری پیوسته زمانی تحقق می یابد که یک فرد جوان بتواند با حمایت دوستان و بزرگسالان دلسوز، علاقه یا اشتیاق شخصی خود را دنبال کند و به نوبه خود بتواند این یادگیری و علاقه را با پیشرفت تحصیلی، موفقیت شغلی یا مشارکت مدنی مرتبط کند. این مدل مبتنی بر شواهدی است که نشان می دهد انعطاف پذیرترین، سازگارترین و موثرترین یادگیری شامل علاقه فردی و همچنین حمایت اجتماعی برای غلبه بر ناملایمات و ایجاد شناخت است. این روش بیان می کند که چگونه می توانیم از رسانه های جدید برای تقویت رشد و حفظ محیط هایی استفاده کنیم که از یادگیری پیوسته به روشی گسترده و عادلانه پشتیبانی می کنند. به جای اینکه فناوری را وسیله ای به سوی اشکال کارآمدتر و خودکارتر آموزش بدانیم، یادگیری پیوسته رویکردهای پیشرو، تجربی و یادگیرنده محور را در مرکز یادگیری فناوری پیشرفته قرار می دهد و از پیشرفت های عصر دیجیتال برای تحقق این رویا استفاده می کند. با توجه به اهمیت موضوع هدف از انجام این مطالعه تببین مبانی و مفاهیم یادگیری پیوسته می باشد. روش انجام تحقیق، از نوع تحقیقات کتابخانه ای ( مروری) می باشد و به بررسی مطالعات انجام شده در این خصوص و توصیف این روش از یادگیری پرداخته می شود.

کلیدواژه ها:

یادگیری پیوسته ، آموزش ، دانش آموز ، آموزگاران ، مدارس .