نقش فرهنگ انتظار در خروج از روزمرگی

امید به آینده یکی از نیازهای انسان امروزی است؛ زیرا در پرتو امید به آینده حرکت و پویایی به وجود می آید و انسان را به سوی پیشرفت و تعالی سوق می دهد. انتظار و ظهور دولت حق و عدل نیز باعث شور و اشتیاق فراوان برای رسیدن به مقصود و موجب تلاش و کوشش جوی برای دستیابی به خواسته هاست. مقوله ی انتظار در بعد معنا بخشی به حیات یک امت زندگی جمعی را هدفمند می سازد و این که شخص مهدی باور و منتظر با اعتقاد به بشارت پیروزی صالحان و پرهیزگاران در آینده و ظهور امام زمان (عج الله) انگیزه درونی مضاعفی برای تلاش و استقامت و خروج از روزمرگی خواهد داشت؛ لذا خداوند متعال و شریعت را برای رشد و کمال و انسان شدن به آدمی ارزانی داشته که البته کامل ترین این شریعت ها دین مبین اسلام می باشد. بنابراین محتاج برنامه است، انسان برای کمال و رشد نیاز به نقشه دارد و اسلام همان نقشه کمال اوست. چراکه از آغاز خلقت خداوند خلافت زمان آخرین را نوید داده است. پاداش امتحان های سخت الهی که بر ظفر یافتگانش بسیار شیرین می نماید، پاداشی بس بزرگ است که به دل می اندیشد، رنج ها را می زداید و دل ها را التیام می بخشد. بسا که ارزش رنجی عظیم تر و آزمونی سخت تر را در خود نهفته داشته باشد. انتظار عملی است، نه چندان سهل و آسان و نه آراسته به قامت ناآراستگان، عملی است با جلوه های گوناگون که هر جلوه آن فراز وسیعی از بلندای تاریخ است و تاریخ دیانت، نکته های بسیاری از انتظار دارد. برای انتظار باید کوشید، تلاش کرد، مرحله ها را پشت سر گذاشت و گوهر دل را به جلوه انتظار نشاند که هر فعل منتظر درسی از درس ها برگزیدگان الهی است.

کلیدواژه ها:

انتظار ، روزمرگی ، فرهنگ انتظار