حکیم میاحی - کارشناسی ارشد روان شناسی اسلامی مثبت نگردانشگاه پیام نور، مرکز اهواز

آینده پژوهی در حقیقت دانش شکل بخشیدن به آینده، همسو با امیال و ارزش های فردی و سازمانی است که در مجموع به این موضوع می پردازد که چگونه از دل تغییرات و دگرگونی های امروز، واقعیت فردا متولد می شود. از جمله موضوعات آینده پژوهی که همواره بحث انگیز بوده، ارتباط آینده پژوهی و اسلام است که در این باره رویکردهای متعددی وجود دارد. برخی معتقدند که دانش سکولار و غربی آینده پژوهی با اسلام منافات دارد و برخی معتقدند، اسلام به طور ذاتی آینده پژوهی را در بر می گیرد. هدف از پژوهش حاضر پرداختن به این مسئله است که چگونه می توان الگویی تلفیقی-کاربردی از آینده پژوهی، به منظور تعالی جامعه دینی تدوین کرد؟ بررسی پیشینه آینده پژوهی در ایران در زمینه جامعه دینی نشان می دهد مطالعات در این زمینه اندک است و ظاهرا موج بزرگ مطالعات بین سال های ۹۱ تا ۹۴ متمرکز بوده است. با این وجود مطالعات آنچنان که پاسخگوی این نیاز (تعالی جامعه دینی) باشند بسیار اندک است. یافته های پژوهش حاضر موجب تدوین یک الگوی تلفیقی از روان شناسی دین و روان شناسی اجتماعی کاربردی شد که تحت عنوان مدل مداخله روان شناختی اسلامی دین محور اجتماعی-کاربردی است. پیشنهاد می شود مطالعات در این راستا ادامه داشته باشند و اصولی تر آنکه اگر هدف تدوین یک الگوی تلفیقی (سایر رشته ها) باشد، هر پژوهشگر به اقتضای تخصص خاص خود در این مدل مسئولیت مربوطه را متعهد شده و درنهایت یافته های حاصل را تطبیق یا تلفیق کنند.

آینده پژوهی، روان شناسی دین، جامعه دینی، تدوین الگو