آناهیتا آزادگر - دانشجوی کارشناسی ارشد،دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه تربیت دبیر شهیدرجایی، تهران، ایران
هانیه یوسفی شهیر - موسسه آموزشی چرخ نیلوفری آذربایجان، تبریز، ایران

همه گیری به معنای اپیدمی گسترده بیماری های مسری به طور هم زمان در چندین قاره جهان است، با آغاز همه گیری کووید- ۱۹ همه مناسبات جهانی ازجمله مسائل شهری دچار دگرگونی عظیمی شدند و با تعطیلی برخی کسب وکارها، مدارس و دانشگاه ها و دیگر مکان های عمومی، شهرها سکوتی طولانی مدتی را تجربه کردند. با توجه به اهمیت مبحث پاسخ دهی فضاهای شهری (خیابان ها) و ضرورت انجام چنین مطالعاتی در حوزه برنامه ریزی شهری، مرتبط با شرایط ایجادشده درنتیجه بیماری های همه گیر، مقاله پیش رو به دنبال بررسی تاثیر بیماری های همه گیر به طور خاص کووید- ۱۹ بر برنامه ریزی شهری و شهرسازی ازلحاظ بازنگری بر طراحی فضاهای شهری از بعد پاسخ دهی خیابان ها در شرایط اوج بیماری بامطالعه نمونه های بین المللی و تحلیل آن ها با ماتریس سوات و تکنیک QSPM در راستای یافتن راهبردهایی جهت افزایش پاسخ دهی این فضاها در کلان شهر تبریز در شرایط ویژه ذکرشده است. تجزیه وتحلیل شاخص های موردنظر، بر اساس روش در پیش گرفته شده این پژوهش نشان داد که رویکرد، جهت بهبود شرایط خاص همه گیری ها در این حوزه باید با توجه بیشتر به نقاط قوت موجود و بهره برداری از فرصت ها دنبال شود، همچنین مولفه های فاصله گذاری، محدود کردن دسترسی سواره، تقویت حالت های فعال و افزایش دسترسی به فضاهای سبز به عنوان موثرترین شاخص های این پژوهش معرفی می شوند.

فضاهای شهری, پاسخ دهی خیابان ها, همه گیری, سوات