مهدی رشیدی - ۱- دانشجوی دکتری حمل و نقل، گروه عمران، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
غلامحسین یزدانی - ۲- کارشناسی ارشد علوم ارتباطات اجتماعی، واحد تهران شرق، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.

استفاده مجدد از فاضلاب ها به عنوان یک منبع غیرمعمول آب، ضمن کاهش برداشت از منابع طبیعی، فاضلاب تخلیه شده در محیط را نیز به میزان زیادی کاهش می دهد. از جمله فاضلاب هایی که می تواند مورد استفاده واقع شوند، پساب قطارهای مسافری است که اغلب بدون استفاده در مجاری رها می شوند. با توجه به حجم قابل توجه این پساب ها و وجود مبادی مصرف مناسب، می توان در صورت بهسازی کیفی، آن ها را به چرخه مصرف بازگرداند. هدف این پژوهش ارزیابی و امکان سنجی استفاده مجدد از فاضلاب قطارهای مسافری با نگاه و رویکرد زیست محیطی با مطالعه موردی ایستگاه راه آهن کلانشهر تهران می باشد؛ اینکه چگونه می توان از آن در جهت آبیاری درختان و فضای سبز پردیس راه آهن تهران بهره برد. نوع تحقیق به لحاظ هدف کاربردی و به لحاظ ماهیت و روش توصیفی- تحلیلی است. نتایج پژوهش نشان می دهد با توجه به شرایط پردیس راه آهن تهران که در داخل شهر واقع شده و با توجه به حجم بالای ورود و خروج مسافر و کارکنان در این مجموعه، روش بیو راکتور غشایی به عنوان یک فن آوری پیشرفته در تصفیه فاضلاب که یک روش هوازی بدون بو بوده و هم چنین فضای کمتری برای راه اندازی آن مورد نیاز هست؛ می تواند در راستای تصفیه فاضلاب هایی که در پایان هر سفر تولید می شود، مورد استفاده قرار گیرد و مجموعه پردیس راه آهن تهران که در حدود ۱۵ هکتار فضای سبز دارد می تواند گزینه مهمی برای استفاده مجدد از این پساب تصفیه شده به حساب آید.

کلمات کلیدی: فاضلاب، بازیافت، قطار مسافری، محیط زیست، کلانشهر تهران