اهداف: ارتقای شاخص های سلامت بدنی و قلبی-عروقی میانسالان به عنوان طبقه اصلی اداره کننده جامعه نقش مهمی در بهبود عملکرد جسمانی و پیشگیری از بیماری های قلبی-عروقی آنان دارد؛ بنابراین هدف از پژوهش حاضر تاثیر ۸ هفته تمرین اینتروال شدید بر برخی ریسک فاکتورهای پیشگویی کننده سکته قلبی در مردان میانسال بود. روش ها: به این منظور۳۰ مرد میانسال، در دو گروه (تجربی ۱۵ نفر ) با میانگین و انحراف استاندارد سن ۴۰/۶۰±۱/۹۹۳ سال، قد ۱۷۵/۲۷±۴/۰۲۶سانتیمتر، وزن ۸۱/۴۰۰±۸/۲۹۶ کیلوگرم و ۲۶/۵۱۱±۱/۷۵۶ BMI کیلوگرم بر متر مربع و گروه (کنترل ۱۵ نفر) با میانگین و انحراف استاندارد سن آزمودنیها ۴۱/۳۳±۱/۷۹۹ سال، قد ۱۷۴/۷۳±۴/۳۱۷ سانتیمتر، وزن ۸۳/۸۰۰±۸/۶۲۹ کیلوگرم و ۲۷/۴۹۷±۲/۱۸۶ BMI کیلوگرم بر متر مربع) به طور داوطلبانه انتخاب و به صورت تصادفی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با روش آزمایشگاهی مورد مطالعه قرارگرفتند؛ برنامه تمرینی اینتروال شدید، با شدت بالای ۹۰ درصد ضربان قلب بیشینه به مدت ۸ هفته و هر هفته ۳ جلسه اجرا شد. سطوح سرمی ریسک فاکتورهای پیشگویی کننده سکته قلبی، ۱۲ ساعت قبل از اولین جلسه ی اجرای پروتکل تمرینی و ۴۸ ساعت پس از آخرین جلسه تمرین در هفته هشتم اندازه گیری شدند؛ از آزمون t وابسته و ویلکاکسون، برای بررسی تغییرات درون گروهی و از آزمون t مستقل و یومان ویتنی برای بررسی تغییرات بین گروهی با سطح اطمینان P≥۰/۰۵ استفاده شد. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد، ۸ هفته تمرین اینتروال شدید تاثیر معناداری بر روی سطوح LDL، TC، TG دارد اما بر سطح HDL تاثیر معنی داری نداشت و در گروه کنترل بر هیچ کدام از شاخص های پژوهش تاثیر معنی داری یافت نشد؛ همچنین بین گروه تجربی و کنترل بر روی سطوح HDL، LDL، TC، TG، تفاوت معناداری یافت شد. نتیجه گیری: تمرین اینترول شدید تاثیر مثبتی بر روی ریسک فاکتورهای پیشگویی کننده بیماری های قلبی-عروقی مردان میانسال دارد و می تواند نقش پیشگیرانه جهت بروز آترواسکلروز و آنفارکتوس میوکارد داشته باشد.