محمد کاظم بهاری - دانشجوی کارشناسی ارشد کیهان شناسی دانشگاه شهید رجایی تهران
مریم بمانی نوبندگانی - کارشناسی علوم تجربی دانشگاه آزاد اسلامی واحد فسا
اعظم رضایی - کارشناسی ریاضی دانشگاه پیام نور واحد شیراز
سهیلا شهرکی - کارشناسی علوم تجربی دانشگاه آزاد اسلامی واحد زاهدان

روش های آموزش و یادگیری همواره در حال تغییر هستند و خود را با شرایط جدید اجتماع منطبق می-کنند. در این میان، لازم است بررسی شود که فناوری آموزش و یادگیری را تسهیل نموده و ارتقا می دهد و یا کیفیت و کارایی سیستم آموزشی را کاهش دهد. از این رو، پژوهش حاضر سعی در پاسخ به این سوالات داشته و نتیجه می گیرد که نحوه استفاده از تکنولوژی، مهم ترین عامل موثر در تاثیرگذاری آن در آموزش و یادگیری دانش آموزان است. بر اساس نتایج این پژوهش، فناوری نباید مرکز زندگی انسان باشد، حتی اگر به وی در تسهیل امور کمک کند. دانش آموزان باید هر چیزی را که در اطراف آنها است متعادل کنند. معلمان نباید یادگیری را به فناوری وابسته کنند زیرا تجربه زندگی واقعی بهترین روشی است که دانش آموزان به وسیله آن می توانند یادگیری را بدست آورند. نکته اصلی این است که در حالی که فناوری برای بقا و شکوفایی در این عصر پیشرفت یک ضرورت است، با این حال، والدین باید فرزندان خود را با نظارت بر استفاده بیش از حد از آن کنترل کنند. از این رو، پژوهش حاضر مزایا و معایب استفاده از تکنولوژی های نوین در آموزش دانش آموزان را مورد بررسی قرار داده است.

فناوری آموزشی، آموزش نوین، چالش های فناوری در آموزش