مریم ناجی - ۱- استادیار گروه عمران،مجتمع آموزش عالی سراوان،سراوان،ایران

در این مقاله به محدودیت های موجود در ساخت و ساز و احداث راه ها بر روی خاکهای رسی نرم که اغلب می توان به خاک های ساحلی تعبیر کرد می پردازیم. بدلایل اقتصادی و کمبود فضای مناسب ، ساخت و ساز بر روی این خاک ها به صورت فزاینده ای اهمیت ویژه ای پیدا کرده است. تحولات اخیری که در علم نانومواد و نانو تکنولوژی ایجاد شده است مرزهای کاربردی جدیدی را میسر و افق های جدیدی را برای استفاده از این مواد در پروژه های بزرگ مهندسی عمران نمایان کرده است.خصوصیات این مواد نه تنها با ترکیب و پیوند های جدید بلکه به اندازه ذرات و شکل ظاهری این مواد نیز بستگی دارد.در حال حاضر از تثبیت کننده های سنتی مانند سیمان و آهک برای استحکام بخشی به این خاکها استفاده بیشتری می شود اما استفاده از نانوتکنولوژی در تثبیت خاکهای رسی نرم و افزایش استحکام آن که محل احداث مناطق ویژه اقتصادی می باشد از استقبال بیشتری توسط مهندسین عمران برخوردار می گردد. از اثرات مخرب محیط زیستی تثبیت کننده های سنتی نیز نمی توان چشم پوشی کرد. حرکت به سوی استفاده از مواد تجدید پذیر کربنی که آلودگی محیط زیست را به همراه ندارد یک گام مثبت در جهت تکنولوژی سبز محسوب می شود.

کلمات کلیدی: خاک های رسی نرم، نانولوله های کربنی ،نانوتکنولوژی، تکنولوژی سبز، تثبیت .