واکاوی سیاستگذاریها و برنامه ریزیهای پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی در حوزه علوم انسانی کاربردی

کاربرد دانش هدفی است که در برابر اهداف شناخته شده ای مانند اشاعه یا تولید دانش قرار می گیرد. در برنامه ریزیها و سیاستگذاریهای پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی میتوان سهم فعالیتهای علمی را در سه زمینه باز تعریف کرد اشاعه دانش تولید دانش و کاربرد دانش دستیابی به دیدگاه و تعریف مشترک درباره دانش کاربردی علوم انسانی کاربردی در میان مدیران و اعضای هیئت علمی پژوهشگاه و در مرحله بعد دانشجویان از گامهای بنیادینی است که با راه اندازی بخشهایی مانند مرکز نوآوری و توسعه فناوری» ذیل حوزه ریاست پژوهشگاه و مدیریت کاربردی سازی پژوهشهای علوم انسانی، ذیل حوزه معاونت کاربردی سازی علوم انسانی و فرهنگی محقق شده .است مفهوم کاربرد دانش ذیل دانشگاه نسل سوم تعریف میشود و محور آن توسعه اقتصادی از طریق نوآوری علمی است. راهکارهای عملی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی در ترویج دانش کاربردی، براساس نگاه انتقادی به مسئله تعریف شده .است برای مثال شورای پژوهشی باید بتواند نقش نوآورانه و کاربردی طرح های کاربردی را در دو زمینه تشخیص دهد -۱ افزایش سودمندی و فراگیری دانش یا تعامل خلاق دانش با محیط»؛ ۲- افزایش کالا و خدمات. از آنجا که دانش کاربردی یک امر چند ساحتی است و لایههای مختلف مدیریتی، اداری و علمی در تحقق آن دخیل هستند، پژوهشگاه میتواند سیاستهای موازی خود را تعریف کند؛ مانند: ۱ - اولویت بخشی به آموزش مدیران به ویژه تحقق انسجام ادراکی درباره دانش کاربردی در شورای پژوهشی که عهده دار نظارت و تصویب طرحنامهها است؛ ۲ - توسعه آموزشهای مهارتی در میان اعضای هیئت علمی؛ به نحوی که پژوهشگر در فرایند پژوهش به شناخت بهتری از نظام تولید و بازار کار و اشتغال دست یابد؛ ۳ ایجاد اصلاحات آموزشی در سطح تحصیلات تکمیلی؛ به نحوی که دانشجو حین فراگرفتن دانش نظری مهارتهای مربوط به خلاقیت تعامل دانش کسب شده را با محیط به دست آورد؛ - تعریف سرفصلهای بین رشته ای یا گروههای پژوهشی بین رشته ای که در برابر رشته های سنتی بهتر میتوانند با ساختارهای اجتماعی و فرصتهای اقتصادی که ماهیت چند بعدی دارند ارتباط برقرار کنند.

کلیدواژه ها:

نوآوری ، علوم انسانی کاربردی ، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.