مدل علی صمیمیت زن و شوهری بر اساس سبک های دلبستگی، خود شفقت ورزی و ذهن آگاهی در روابط عاشقانه زوج ها

هدف از پژوهش حاضر تبیین مدل علی صمیمیت زن و شوهری بر اساس سبک های دلبستگی، خود-شفقت ورزی و ذهن آگاهی در روابط عاشقانه زوجین شهرستان هلیلان بود. روش پژوهش توصیفی از نوع مدل یابی معادلات ساختاری و جامعه آماری پژوهش شامل کلیه متاهلان شهرستان هلیلان در سال ۱۴۰۱ بود که از بین آن ها به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای ۳۵۰ نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار های پژوهش شامل پرسشنامه ارزیابی شخصی صمیمیت در روابط شفر و اولسون (۱۹۸۱)، پرسشنامه سبک های دلبستگی بزرگسالان سیمپسون (۱۹۹۰)، پرسشنامه خودشفقت ورزی نف (۲۰۰۳)، پرسشنامه ذهن آگاهی رابطه کیمز و همکاران (۲۰۱۸) بود. برای تحلیل داده ها از روش مدل یابی معادلات ساختاری استفاده شد. در این پژوهش مسیرهای غیر مستقیم دلبستگی ایمن به صمیمیت زن و شوهری با واسطه گری خودشفقت ورزی و ذهن آگاهی در روابط عاشقانه ؛ و دلبستگی ناایمن به صمیمیت زن و شوهری با واسطه گری ذهن آگاهی در روابط عاشقانه معنادار شدند. این مدل توانست ۳۷/۰ واریانس صمیمیت زن و شوهری را تبیین کند. نتایج نشان داد با توجه به یافته های پژوهش، صمیمیت زن و شوهری و سبک های دلبستگی هم به صورت مستقیم و هم غیرمستقیم رابطه دارند و خودشفقت ورزی و ذهن-آگاهی در روابط عاشقانه توانستند بین صمیمیت زن و شوهری و سبک های دلبستگی نقش واسطه ای ایفا کنند.

کلیدواژه ها:

خودشفقت ورزی ، ذهن آگاهی در روابط عاشقانه ، زوجین ، سبک های دلبستگی ، صمیمیت زن و شوهری