رضا سرائی - دانش آموخته کارشناسی ارشد روان شناسی تربیتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد همدان
فاطمه یوسفی - دانش آموخته کارشناسی ارشد مدیریت آموزشی دانشگاه پیام نور واحد کرمانشاه

هدف از انجام این پژوهش بررسی مدل علی پیش بینی اهمالکاری تحصیلی بر اساس ریشه های والدینی و مولفه های خود ناهمخوانی با نقش واسطه ای احساس تعلق به مدرسه بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دختر مشغول به تحصیل در پایه نهم دوره اول متوسطه در سالتحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ شهرستان نهاوند بود. نمونه این پژوهش شامل ۳۱۲ نفر بود که با استفاده از فرمول کوکران و با روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی بدست آمد. ابزار مورد استفاده در پژوهش حاضر، پرسشنامه اهمالکاری تحصیلی، احساس تعلق به مدرسه، ریشه های والدینی و پرسشنامه خودناهمخوانی بود. نتایج حاصل از معادلات ساختاری نشان داد که بین مولفه های ریشه های والدینی، خود ناهمخوانی و احساس تعلق به مدرسه با اهمالکاری تحصیلی رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد (۰۰۱/۰≥P). همچنین نتایج نشان داد که ۳۱ درصد از واریانس اهمالکاری تحصیلی توسط مولفه های ریشه های والدینی، ناخودهمخوانی و احساس تعلق و ۱۳ درصد از واریانس احساس تعلق توسط ریشه های والدینی تبیین می شود. همچنین تمامی ضرایب مسیر در مدل معنادار هستند.با توجه به یافته های پژوهش حاضر ضرورت توجه به اهمالکاری تحصیلی به عنوان یکی از ابعاد مهم و تاثیرگذار در عملکرد تحصیلی دانش آموزان بیش از پیش مطرح می گردد. لذا توصیه میشود روانشناسان تربیتی و مشاوران تحصیلی برای کاهش اهمالکاری تحصیلی در دانش آموزان برنامه آموزشی مناسبی را تدوین کرده و راهکارهای بهبود طرحواره های ناسازگار، مولفه های خود ناهمخوانی و همچنین افزایش احساس تعلق به مدرسه را به آنان آموزش دهند.

اهمالکاری, ریشه های والدینی, خودناهمخوانی, احساس تعلق