جلیل مرادی - کارشناسی ارشد، ژنتیک وبهنژادی گیاهی،دانشکده کشاورزی ومنابع طبیعی، دانشگاه خلیج فارس
فرشته بیات - گروه مهندسی تولید و ژنتیک گیاهی، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی،دانشگاه خلیج فارس،بوشهر
فاطمه جمالی - گروه گیاه پزشکی، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی،دانشگاه خلیج فارس،بوشهر
فریبا سهرابی - گروه گیاه پزشکی، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی،دانشگاه خلیج فارس،بوشهر

تنش خشکی یکی از عوامل اصلی کاهش عملکرد گیاهان زراعی است . یکی از راه های بیولوژیک کاهش اثرات منفی تنش خشکی ، استفاده از باکتری های محرک رشد گیاه می باشد. در این تحقیق بررسی تاثیر سودوموناسهای فلورسنت بر شاخص های رشد گوجه فرنگی تحت تنش خشکی مورد ارزیابی قرار گرفت . ابتدا سویه ها از نظر تحمل به خشکی در محیط حاوی پلی اتیلن گلایکول۶۰۰۰(PEG) تست شدند. و سپس تاثیر آنها بر شاخصه های رشد گوجه فرنگی رقم سانسید تحت تنش خشکی در شرایط گلخانه بر اساس طرح بلوک کامل تصادفی با سه تکرار مورد بررسی قرار گرفت . نتایج بدست آمده نشان داد که با افزایش شدت خشکی ، ارتفاع گیاه، کلروفیل a و b و کلروفیل کل و سایرمشخصه های رشدی و عملکرد بیولوژیک گیاه به طور معنی داری کاهش یافت . همچنین در طی تنش خشکی ، میزان پرولین و طول ریشه در گیاهان شاهد عدم تلقیح با باکتری افزایش یافت . تلقیح گوجه فرنگی با سویه های مورد نظر باکتری درتمامی سطوح خشکی باعث افزایش معنی دار شاخص های رشدی گیاه گردید، باتوجه به نتایج در بین سویه ها، سویه W۲O باعث افزایش شش درصدی وزن تر ریشه و اتدام هوایی و افزایش ۲۱ درصدی حجم ریشه در سطح بدون تنش ، و سویه B۴-۶ باعث افزایش ۲۶ درصدی وزن تک میوه در سطح بدون تنش ، همچنین سویه WB۱-۷ باعث افزایش ۲۲ درصدی کلروفیل کل و افزایش ۱۹درصدی کلروفیل b وافزایش ۲۶درصدی کلروفیل a در سطح تنش ملایم یا متوسط ، و نیز سویه W۲O باعث افزایش ۳۰ درصدی موادجامدمحلول در سطح بدون تنش نسبت به شاهد در همان سطح خشکی شدند. نتایج گلخانه ای نشان داد که سویه های باکتری موجب افزایش شاخص های رشدی گوجه فرنگی و کاهش اثرات تنش آبی شدند. لازم به ذکر است که میزان افزایش شاخص های رشد بسته به نوع سویه باکتری متفاوت بود.

گوجه فرنگی ، تنش آبی ، سودوموناس فلورسنت ، باکتری ، شاخصه های رشد