طراحی شهری پس از بیماری همه گیر: تعادل بین فاصله گذاری اجتماعی و تعاملات اجتماعی در محیط ساخته شده

بحث هایی که در گذشته در مورد بیماری همه گیر کووید ۱۹ انجام شده است ، تمایل به حمایت از سیاست قرنطینه و تعطیلی دارد تا از گسترش بیماری همه گیر در فضاهای شهری جلوگیری شود. این پژوهش از مصاحبه های نیمه ساختار یافته استفاده می کند و به این نتیجه می رسد که اتخاذ این سیاست ، پیامدهای جدی به همراه دارد، زیرا تعاملات اجتماعی ضروری وجود دارند و نگرش عموم مردم نسبت به رویکردهای ایزوله سازی خشن ، غیر مشارکتی است . این اثرات منفی بر سلامت روانی مردم به این دلیل است که طراحی شهری محیط ساخته شده در دوره پیش از بیماری همه گیر، انعطاف ناپذیر نیست . این مقاله برای ایجاد تعادل بین فاصله اجتماعی و تعاملات اجتماعی در فضاهای شهری ، یک چارچوب کلی از طراحی مبلمان خیابانی برای پس از بیماری همه گیر را پیشنهاد می کند. این روش، یک رویکرد نوآورانه را با استفاده از یک روش مبتنی بر شبکه فراهم می کند که به منظور مقابله با خطرات همه گیری بالقوه مشابه در آینده، برای دیگر شهرهای سراسر جهان می توان به کار برد.

کلیدواژه ها:

بیماری همه گیری کرونا (کووید ۱۹) ، طراحی شهری پس از بیماری همه گیر ، فاصله گذاری اجتماعی ، تعاملات اجتماعی