تاثیر منابع مختلف کودی و تراکم کاشت برعملکرد و برخی صفات مورفولوژیک وفیزیولوژیک گیاه آفتابگردان

بهمنظور بررسی اثر مصرف تلفیقی کودهای زیستی و شیمیایی و تراکم کاشت بر خصوصیات رشدی وفیزیولوژیکی گیاه آفتابگردان آزمایشی به صورت کرتهای خردشده در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار در سالهای زراعی ۹۵-۱۳۹۴ و ۹۶-۱۳۹۵ در استان خوزستان اجرا شد. عامل اصلی تلفیق کود زیستی و شیمیایی با سه سطح ۱۰۰ درصد کود شیمیایی، ۷۵ و ۵۰ درصد تلفیق کود شیمیایی با ۱۰۰ درصد کود زیستی و تراکم بوته در سه سطح ۷۱،۵۷ و ۹۵هزار بوته در هکتار به عنوان عامل فرعی بود. نتایج نشان داد برهمکنش تلفیق کود زیستی و شیمیایی نیتروژن و تراکم بوته تاثیر معنیدار بر عملکرد دانه، وزن هزار دانه، تعداد دانه در طبق، شاخص برداشت و عملکرد بیولوژیکی داشت .بیشترین عملکرد دانه از تیمار تلفیق ۷۵ درصد کود شیمیایی و زیستی و تراکم ۹۵ هزار بوته حاصل شد که نسبت به تیمار ۷۵ درصد کود شیمیایی و بیولوژیکی و تراکم ۵۷ هزار بوته ۷۵ درصد افزایش نشان داد.برهمکنش تنش رطوبتی و تراکم و کودها بر درصد روغن و شاخص سطح برگ معنیدار شد. در مجموع استفاده از نیتروژن از دو منبع شیمیایی و زیستی در تراکم ۹۵ هزار بوته برای کاهش اثرات تنش رطوبتی بر گیاه آفتابگردان قابل توصیه میباشد.

کلیدواژه ها:

نیتروکسین ، فسفات بارور ۲ ، پتا بارور ، تراکم ، روغن