بررسی ترشوندگی و زنده ماندن سلولی در داربست لایه ای پلی لاکتیک گلیگولیگ اسید/کلاژن

امروزه استفاده از پلیمرهای طبیعی وسنتزی در یک داربست کاندید مناسبی برای استفاده در رویکردهای زیست پزشکی هستند.در پژوهش حاضر تاثیر غلظت متفاوت لایه کلاژنی. بر سمیت سلولی و در نتیجه آن بررسی مناسب ترین غلظت کلاژنی به عنوانلایه دوم داربست به منظور حمایت مکانیکی و سلولی لایه اول الکتروریسی شده پلی لاکتیک گلیکولیک اسید در ترشوندگی ورشد سلولی لایه اول مورد بررسی قرار گرفته است. از آنجایی که موضوع اساسی در داربست های زیست تخریب پذیر حفراتداربست. زمان تخریب پذیری و سمیت سلولی آنها می باشد لذا تغییر غلظت در ساختار نوع عملیات ساخت داربست میتوانمقدار مناسب غلظت جهت بهترین داربست را انتظار داشت. در این پژوهش داده های مربوط به آنالیز سمیت سلولی از ۷۰ نمونهدر ۷ گروه را مورد استفاده قرار گرفته تا بهترین حالت داربست برای بررسی خفرات و ترشوندگی لایه ای آن بررسی شود. نتایجبدست آمده حاکی از آن است که با توجه به قابلیت ترشوندگی سطحی خوب کلاژن, افزایش مقدار غلظت کلازن مخرب استو باید بصورت کنترل شده در غلظطتی مناسب جهت حمایت مواد غذایی و مکانیکی سلول ها صورت بگیرد و میتوان به عنوانداربستی مناسب جهت استفاده در بافت های نرم جدار نازک استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

کلاژن ، پلی لاکتیک گلیکولیک اسید ، ترشوندگی ، زیست سازگاری