مطالعه نقش عوامل موثر در ایجاد دلبستگی به خوابگاه دانشجویان دانشگاه فرهنگیان

هدف پژوهش حاضر شناسایی عوامل تاثیر گزار بر ایجاد دلبستگی دانشجویان دختر به خوابگاه است . این پژوهش کیفی و با روش پدیدار شناختی در جهت درک عوامل موثر بر عدم تمایل دانشجویان برای بازگشت به خانه صورت گرفته است ؛ جامعه آماری این پژوهش متشکل از دانشجویان دختر خوابگاهی دانشگاه فرهنگیان در مرکز شهید کامیاب در حال تحصیل در مقطع کارشناسی پیوسته می باشد. ازمیان این دانشجویان ۱۰نمونه به روش نمونه گیری هدفمند ودرادامه ازنوع نمونه گیری گلوله برفی انتخاب شدند. تجربیات مرتبط این افرادباعوامل موثربر دلبستگی به خوابگاه ازطریق مصاحبه نیمه ساختاریافته موردبررسی قرارگرفت . به منظورتحلیل وتجزیه داده های کسب شده ازروش هفت مرحله ای کلایزی بهره بردیم .تجزیه ووتحلیل داده ها به شناسایی ۵ مفهوم اصلی خانواده ،کسب استقلال ورشدفردی، محدودیت زمان ،شرایط موقعیتی وشرایط اجتماعی وفرهنگی شهرمحل تحصیل منجرشد. سپس هریک ازاین مضمون های اصلی به تعدادی مفاهیم فرعی طبقه بندی شد. یافته های پژوهش نیزبه صورت جدول هایی ارائه شدند. نتایج نشان میدهد که ازمیان عوامل موثربرایجاددلبستگی به خوابگاه تعاملات خانوادگی ،تلاش برای کسب استقلال وهویتی جدید،شرایط مطلوب اجتماعی -فرهنگی شهرمحل تحصیل وتجربه زندگی جمعی درکنارهمسالان خودبسیار پررنگ تر بودالبته شرایط موقعیتی مانند عدم امنیت درجاده ها وفواصل زیادشهرها هم بی تاثیرنبوده است . بنابراین میتوان باآگاهی بخشی به خانواده هاوبهبودشرایط موقعیتی ازمیزان این دلبستگی کاست تا ازوقوع مشکلاتی همچون اضطراب بازگشت به خانه ممانعت کرد.

کلیدواژه ها:

دلبستگی ، بازگشت به خانه ، دانشجویان ساکن خوابگاه ، عوامل فرهنگی ، عوامل خانوادگی