ارجحیت فنون نوین بر روش سنتی تدریس در فرآیند فراگیری زبان عربی و بررسی فنون نوین به عنوان کلید قفل گشای نا کار آمدی آموزش با تکیه بر مطالعات روانشناسی
- سال انتشار: 1401
- محل انتشار: ششمین کنفرانس بین المللی مطالعات بین رشته ای در مدیریت و مهندسی
- کد COI اختصاصی: ICOCS06_077
- زبان مقاله: فارسی
- تعداد مشاهده: 317
نویسندگان
دانشجوی کارشناسی زبان و ادبیات عرب، دانشگاه فرهنگیان طالقانی، قم، ایران
چکیده
با توجه به آنکه زبان یکی از مهم ترین ابزارهای برقراری ارتباط میان افراد است، در دنیا انسان های کثیری در قید حیات اند که به زبان، لهجه و گویش خاص خود تکلم و محاوره می کنند و به معاشرت داد و ستد، رابطه و معامله و مباحثه با یکدیگر می پردازند و لازمه این برقراری ارتباط میان آن ها زبان است. زبان عربی یکی از رایج ترین و قدیمی ترین زبان های جهان و بزرگ ترین عضو شاخه زبان های سامی است . این زبان یکی از شش زبان رسمی سازمان ملل متحد است و همگام با ظهور اسلام به عنوان زبان فرهنگ و تمدن اسلامی، پیوندی ناگسستنی با گویش وران زبان فارسی در ایران داشته است . زبان عربی یگانه زبان خارجی است که در سده های آغاز اسلام در ایران آموخته شد و فراگیری آن رونق چشمگیری یافت. اما امروز زبان عربی جایگاه سابق خود را در میان ایرانیان تا حد قابل ملاحظه ای از دست داده و حضور آن در عرصه های مختلف کم رنگ شده است و در پی آن آموزش زبان عربی نیز برخلاف پیوند دیرینه آن با زبان فارسی با دشواریهایی مواجه شده است.با نگاهی گذرا به روش های سنتی آشکار می گردد که این روش ها برای یک دوره زمانی طولانی مدت روشهای پر کاربردی در عرصه آموزش بوده اند؛ اما با گذشت زمان و روی کار آمدن راهبردهای نوین به مرور زمان کارآیی خود را از دست داده اند.روشهای تدریس سنتی که مشخصه اصلی آن اقتدار معلم و معلم محور بودن و نیز باور بر این اصل است که معلم عامل اصلی انتقال دانش به دانش آموزانی است که آماده پذیرش آن هستند، امروزه دیگر برای آموزشهای همگانی کارآمد مفید نیستند.اساسی ترین نقدهایی که به روش های سنتی وارد آمده است، ایستایی و منعطف نبودن، فعال مطلق بودن آموزشگر و نقش وی به عنوان انتقال دهنده مطلق اطلاعات، اطلاعات غیر ضروری نزد فراگیرنده، درگیر نشدن فراگیرنده در امر آموزش و ... است. در حقیقت این مهم که چه روشی برای چه درسی و چه موقع باید به کار رود، به انتخاب آموزشگر و توانایی وی در اجرای آن بستگی دارد . از دهه های گذشته تا به امروز واکنش هایی نسبت به شیوه آموزش سنتی زبان آغاز شد و خیلی زود شیوه های جدیدی در سرتاسر جهان منتشر شد و شیوه های قدیمی تر از دور خارج شدند. در دنیای پرشتاب کنونی ، استفاده از روشهای آموزشی سنتی ، ناکارآمد و کند هستند و قدرت کافی برای انتقال مطالب و مفاهیم جدید را به فراگیران ندارند .از طرف دیگر ، روش های آموزشی یکسان و استفاده نکردن از روش های فعال و جذاب ، این ذهنیت را به وجود آورده که آموزش درس عربی با روش های نوین و آموزش متنوع و فعال و بهره گیری از فناوری آموزشی امکان ناپذیر است . این پیشینه ذهنی در مقابل برنامه ریزان و مولفان چشم اندازی قرار داده که تغییر آن نیازمند تلاش زیاد و برنامه ریزی جدید است و بر همین اساس این مقاله تدوین شده و پژوهشگر ابتدا به توضیح فنون سنتی و نوین و بیان تمایزات آنها و دلایل رد و تایید آنها و ذکر فنون نوین و بیان آنها پرداخته.کلیدواژه ها
زبان عربی، روش های سنتی، فنون نوین، جایگاه زبان عربی، برقراری ارتباطمقالات مرتبط جدید
- تحلیل چالشها و راهکارهای تقویت ارتباط دانشگاه و صنعت: با تمرکز بر حلقههای مفقوده
- بازخوانی نقش دانشگاه و صنعت در توسعه ملی: از موانع تا راهکارها
- نشانگر تشخیصی جدید در ژن C-myc به عنوان کیت غیر تهاجمی تشخیص سرطان دهان
- برنامه ریزی منابع تجدید پذیر با درنظر گرفتن برنامه ریزی توسعه انتقال و تولید منابع توان راکتیو
- برنامه ریزی همزمان توسعه انتقال و منابع تولید توان راکتیو با استفاده از یک الگوریتم تکاملی بهبود یافته
اطلاعات بیشتر در مورد COI
COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.
کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.