بررسی درصد بقاء زمستانه، عملکرد، و تحمل به سرما در تیپ های مختلف جو آبی در منطقه ی سردسیر اردبیل

به منظور بررسی درصد بقاء زمستانه، عملکرد و تحمل به سرما در تیپ های مختلف جو آبی در منطقه ی سردسیر اردبیل، آزمایشی در سال زراعی ۱۴۰۰-۱۳۹۹ در مزرعه یکی از کشاورزان پیش رو در روستای آرالو شهرستان اردبیل اجرا شد. در این آزمایش، پنج رقم از مواد ژنتیکی موجود در بانک ژن های گیاهی ایران (شامل آذران، جلگه، SE- ۹۶-۵، SE- ۹۶- ۱۰ و SE- ۹۶- ۱۳) از نظر تحمل به سرما در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با ۴ تکرار مورد ارزیابی قرار گرفت. برای اجرای آزمایش، در کرت ها جوی و پشته به عرض ۶۰ سانتی متر ایجاد گردید. هر کدام از ژنوتیپ ها در سطح ۱۰ متر مربع به فاصله خطوط ۲۰ سانتی متر و در عمق ۷ سانتی متری بر روی پشته-هایی با عرض ۶۰ سانتی متر کشت شدند. در بین هر دو پشته یک شیار به عرض ۲۰ سانتی متر جهت آبیاری ایجاد شد. آبیاری اول بلافاصله بعد از کاشت و آبیاری های بعدی با توجه به عرف منطقه انجام شد. با توجه به اهمیت تحمل ارقام جو به سرما و نیز سردسیر بودن منطقه، یادداشت برداری از عکس العمل ارقام به سرما، انجام شد. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که اثر تیمارهای آزمایشی بر صفات درصد بقاء زمستانه، تعداد پنجه کل، تعداد پنجه بارور و عملکرد دانه معنی دار بود. تفاوت بین ارقام جو از نظر تحمل به سرما قابل ملاحظه بود و ژنوتیپ SE- ۹۶- ۵ برتر بود. این ژنوتیپ از نظر درصد بقاء زمستانه و تعداد پنجه بارور بیشترین مقدار را دارا بود و بیشترین مقدار عملکرد دانه مربوط به این ژنوتیپ بود. ژنوتیپ SE- ۹۶- ۱۰ کمترین تحمل به سرما را داشت و کمترین مقدار این صفات مربوط به ژنوتیپ SE- ۹۶- ۱۰ بود

کلیدواژه ها:

تحمل به سرما ، جو ، درصد بقاء زمستانه ، عملکرد دانه ، مناطق سردسیر.