علی فربدنیا - دانشجوی دکتری، رشته محیط زیست، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد دماوند، ایران

بازگرداندن و حفاظت از ماهیت طبیعت در اجتماعات انسانی تنها راه توسعه پایدار با تاکید بر مفهوم انسان به عنوان بخشی از محیط زیست می باشد. این ساختار به صورت سیستماتیک در قالب مفهوم شهر بیوفیلیک نمود پیدا کرده است. در این پژوهش فضای سبز منطقه ۳ شهرداری تهران برای تحلیل و بررسی با رویکرد برنامه ریزی شهر بایوفیلیک جهت انجام پژوهش به صورت پایلوت انتخاب شده است. هدف پژوهش حاضر تحلیل فضای سبز منطقه ۳ شهرداری تهران با رویکرد برنامه ریزی شهر بایوفیلیک و امکان الگوسازی و برنامه ریزی فضای سبز این منطقه با رویکرد بایوفیلیک میباشد در راستای تحلیل و پیاده سازی شاخص های قابل اجرا با توجه به شرایط اقتصادی اجتماعی و کالبدی منطقه مورد مطالعه در ابتدا به تعیین شاخص های شهر بیوفیلیک پرداخته و در ادامه با بهره گیری از شاخص های ۸ گانه مد نظر به بررسی این موضوع در نواحی ۶ گانه محدوده منطقه ۳ شهرداری تهران پرداخته شده است. در این راستا از مدل رتبه بندی ویکور جهت تعیین وضعیت نواحی منطقه بهره گیری شده است. بر اساس نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده های پژوهش حاضر، ناحیه ۴ با مقدار ۰/۰۴۱۱۴ رتبه اول را در ارتباط با شاخص های شهر بیوفیلیک در مورد فضای سبز منطقه ۳ شهرداری کسب نموده است. رتبه آخر در این پژوهش مربوط به ناحیه ۳ با مقدار ۰/۹۴۱۷۸ می باشد.نواحی ۱،۶، ۲ و ۵ ترتیب با مقدار ۰/۱۶۳۴۲، ۰/۴۳۷۳۹، ۰/۷۴۵۲۵، ۰/۹۳۴۰۶ در رتبه های بعدی قرار گرفته اند.

فضای سبز برنامه ریزی شهری بایوفیلیک منطقه ۳ شهرداری تهران