بررسی دیدگاه ابوالفضل برقعی درباره علم غیب امام از منظر آیات و روایات

ابوالفضل برقعی از افراد شاخص در جریان طالب تجدید نظر در عقاید شیعی است. این جریان وامدار پیش-فرض های فکری سلفیه (بویژه وهابیت) بوده با موضوعه دانستن انبوهی از منابع حدیثی معتبر امامیه در عقاید شیعی از جمله باور به نصب و نص الاهی بر امامت امامان اهل بیت (ع)، توسل، زیارت و ... تشکیک می نماید.برقعی با استناد به آیاتی از قرآن، علم غیب ائمه (ع) را نفی نموده، آن را باوری غالیانه می داند. این نوشتار به روش پژوهشی توصیفی – تحلیلی بر اساس آیات بسیاری از قرآن و آراء تفسیری علما و احادیث فریقین، برداشت آقای برقعی از این آیات را ناصحیح دانسته، ضمن تاکید بر غیریت علم الاهی با علم مخلوق، منشاء علم غیب امامان (ع) را الهام می داند. سوء برداشت برقعی از آیات مورد استنادش به تضییق مفهوم غیب در غیر خداوند به «وحی الاهی» بازمی گردد که غیر از انبیاء از آن بی نصیبند در حالی که مجرای دست یابی امامان اهل بیت (ع) به علم غیب «الهام» از سوی خداست که متفاوت از وحی بوده و در انحصار انبیاء (ع) نیست. آیات متعددی از قرآن کریم و منابع فریقین و اخبار متعدد غیبی ائمه (ع) مندرج در منابع حدیثی و تاریخی فریقین موید این نتیجه است.

کلیدواژه ها:

ابوالفضل برقعی ، علم غیب امام ، وحی ، الهام ، آیات و روایات