اثربخشی طرحواره درمانی بر ناهماهنگی شناختی نوجوانان متوسطه دوم

هدف پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی طرحواره درمانی بر ناهماهنگی شناختی نوجوانان متوسطه دوم بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش ، شامل نوجوانان متوسطه دوم شهر تهران در سال ۱۴۰۰ بود که از میان آنها با استفاده از روش نمونه گیری دردسترس ۳۰ نفر از دانش آموزان دختر انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه ۱۵ نفره آزمایش و گواه گمارش شدند. برای سنجش متغیر پژوهش ازمقیاس ناهماهنگی شناختی استفاده شد. سپس طرحواره درمانی طی ۱۰ جلسه ۹۰ دقیقه ای به صورت جلسات هفتگی بر روی گروه آزمایش اجرا شد و گروه گواه مداخله ای دریافت نکرد. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که طرحواره درمانی با توجه به میانگین متغیر ناهماهنگی شناختی گروه آزمایش در پس آزمون نسبت به میانگین گروه کنترل، معنی دار بوده است. در نتیجه طرحواره درمانی بر ناهماهنگی شناختی نوجوانان متوسطه دوم تاثیر دارد.

کلیدواژه ها:

طرحواره درمانی ، ناهماهنگی شناختی ، نوجوانان متوسطه