تقویت هویت ملی واجتماعی دانش آموزان با استفاده از نقش بازگویی قصه های پدر و مادربزرگ های خانواده

پیچیده ترین نیاز بشری تربیت است و برآورده شدن این نیاز در بستر زمان، با توجه به شرایط اقلیمی و فرهنگی و حتی نژادی متفاوت است. پیچیده تر از تربیت، مربی است. زیرا مربی کسی است که بر اساس آموخته های دیروز خود، امروز، متربی را برای آینده تربیت می کند. آینده ای ناشناخته و گذشته ای که بر اثر تغییرات زودگذر سیمای فرسودگی به خود گرفته است. بر این مبنا برنامه حال چگونه باید باشد؟ کمی مبهم و گنگ به نظر می رسد. روش ها نیز به تناسب تغییرات روز، متغیر و دستخوش تحولات واقع می گردند و بر اساس نیاز باید از روش های جدید و کارآمد برای رسیدن به هدف بهره جست. یکی از روش های تربیت استفاده از داستان و بیان نقل ها وتجربیات خانوادهها است که حقیقتا ماندگار و تاثیرگذار است. تقریبا انتقال فرهنگ و آنچه که نتیجه ی آگاهی ها و دانایی های مردم در طول تاریخ بوده ، امروزه از طریق وسایل و ابزار مختلف و متفاوتی به کودک انتقال پیدا می کند. اما همچنان نقش پدر بزرگ و مادربزرگ در این زمینه اهمیت فوق العاده ای دارد. خداوند نیز درقرآن کریم از فن قصه گویی برای آموزش و عبرت انسانها بهره برده و در شاهنامه فردوسی و هزاران اثر هنری و ادبی ایران قدیم نیز از این هنر بهره فراوان برده شده است.

کلیدواژه ها:

هویت ملی ، داستان ، تربیت ، قرآن ، شخصیت ، مربی