بررسی میزان شیوع اضطراب امتحان و تاثیر میزان درمانگری در کاهش آن بر روی دانش آموزان پسر دبیرستانی

اضطراب امتحان یکی از اضطراب های موقعیتی است که در تمام طبقات اجتماعی وجود داشته و بر روی پیشرفت تحصیلی دانش آموزان اثرات چشمگیری دارد.پژوهش حاضر با هدف بررسی میزان شیوع اضطراب امتحان دانش آموزان و تاثیر میزان درمانگری در کاهش آن بر روی دانش آموزان پسر سال اول دبیرستان های شهرستان زرندیه صورت گرفت. طرح تحقیق از نوع مطالعه شبه آزمایشی پیش وپس آزمون با گروه گواه است . جامعه آماری این تحقیق کلیه دانش آموزان سال اول دبیرستان شهرستان زرندیه(۶۰نفر) بود . به این منظور به شیوه تصادفی ۳۰نفر از دانش آموزان پسر اول دبیرستان(دوره اول) انتخاب شدند. از طریق آزمون اسپیلبرگر تعداد ۱۲ نفر از دانش آموزان مضطرب شدید شناخته شدند.تعداد ۱۲ نفر از دانش آموزان به صورت تصادفی در گروه های آزمایش و گواه قرار گرفتند. گروه آزمایش(۶ نفر) به مدت دو جلسه (۱ساعته)، راه های مقابله و درمانگری را تجربه کردند و در نهایت هر دو گروه مجددا به آزمون اضطراب امتحان اسپیلبرگر پاسخ دادند.داده های پژوهش به کمک آزمون های درصد فراوانی ، Tمستقل ، تجزیه و تحلیل گردیدند.یافته ها نشان داد میزان شیوع اضطراب امتحان در بین دانش آموزان پسر سال اول متوسطه(دوره اول) شهرستان زرندیه ۴۰درصد است.نتایج تحلیل آزمون T بر تفاضل نمرات پیش و پس از آزمون و تحلیل آن نشان داد که بین گروه آزمایش و گروه گواه کاهش اضطراب امتحان تفاوت معناداری دارد.

کلیدواژه ها:

اضطراب ، اضطراب امتحان ، مقابله درمانگری