بررسی و مقایسه اشعار سعدی و حافظ

علت تخلص او به«سعدی» بنابر نظر پیشینیان، این است که او نام شاعری خود را از «سعدبن زنگی»گرفته باشد. مرحوم صفا در کتاب تاریخ ادبیات این گونه می نویسد: «بنابر اقوال متقدمین تخلص او به سعدی به خاطر ظهور اوست در روزگار اتابک سعدبن زنگی بن مودود سلغری(۵۹۹-۶۲۳) و بنابر نظر ابن الفوطی در کتاب تلخیص مجمع الاداب به علت انتساب سعدی به سعدبن ابی بکر سعدبن زنگی؛ این نظر مورد قبول محققان معاصر است؛ اما مطلقا بعید به نظر نمی آید که سعدی نام شاعری خود را از نام سعدبن زنگی گرفته باشد. زیرا در اواخر روزگاران اتابک، جوانی نزدیک به بیست سالگی بود که قاعدتا با قریحه و استعداد خارق العاده ای که داشت می بایست در همان اوان، آغاز شعر کرده و بنابررسم زمان به لقب شعری(تخلص) حاجت یافته و آن را از نام پادشاه عصر خویش گرفته باشد... .» (همان: ۵۸۹) مرحوم محیط طباطبایی نیز در مقاله ی «نکاتی در سرگذشت سعدی» نظر تازه ای پیرامون شهرت شیخ به «سعدی»آورده: «...تخلص سعدی باید از نسبت خانوادگی او گرفته شده باشد که منسوب به سعد بن عباده خزرجی صحابی بوده است، چه برخی از احفاد غیور، در سده های اولیه گویا به فارس آمده و در آن جا سکونت گزیده بودند.» (طباطبایی،۱۴۹:۱۳۶۹)اما در مورد لقب سعدی باید گفت که هر ادیب و دوست دار سعدی که آثار وی را مطالعه کرده باشد، هنرمندی و توانایی سعدی را در کلامش دریافته و سلاست و روانی کلام او موجب شده که دریابد صفت «سهل ممتنع» تاچه اندازه برازنده ی سعدی است. جامعیت اندیشه ی والا و هنرمندی سعدی موجب شده که گستره ی کلامش به حدی برسد که برازنده ترین و سنجیده ترین لقب را به او بدهند.«افصح المتکلمین»به راستی برازنده و شایسته ی اوست. یکی از کسانی که این لقب را به سعدی داده، «علی بن احمدبن ابی بکر» معروف به «بیستون» است. او در مقدمه ی خود بر کلیات در ذکر نام و القاب سعدی چنین یاد می کند:«مولانا و شیخ الشیوخ فی عهده و قدوه المحققین افصح المتکلمین مفخرالسالکین مشرف (شرف) المله والحق والدین مصلح الاسلام و المسلمین شیخ سعدی شیرازی قدس سره.»(صفا، ۱۳۷۳: ۵۸۸) روش تحقیق دراین پژوهش بر اساس اهداف از انواع تحقیقات – کاربردی و به جهت ماهیت از نوع توصیفی – تحلیلی می باشد .

کلیدواژه ها:

اختلالات ، املا ، ابتدایی ، راهکار