تحلیل رفتار دی اکسیدکربن، متان، اکسیژن و نیتروژن در سامانه های جداسازی پاز توسط غشاهای پلیمری

وجود مزیت های سیستم غشایی و همچنین پیشرفت های صورت پذیرفته در مورد انتظار در این زمینه موجب گردیده است که تحقیقات گسترده ای در زمینه توسعه و گسترش مواد پلیمری مختلف جهت بهینه سازی روش جداسازی غشایی و همچنین توسعه روش های نوین برای تولید غشاهای دارای کارایی بالا صورت پذیرد. در این پژوهش با استفاده از داده های عملی ارائه شده در منابع علمی گوناگون، به بررسی و تحلیل رفتار گازهایی همچون CO2 و CH4 و O2 و N2 پرداخته شد بررسی و تحلیل داده ها طبق دو مدل مناسب در جداسازی گازها توسط غشا یعنی مدل انحلال- نفوذ و مدل دو جذبی هنری- لانگمیر انجام پرفت. بررسی ها نشان می دهد که گازهای قطبی همچون CO2 مکانیسم یکسانی در پلیمرهای قطبی داشته و مکانیسم غالب در انحلال- نفوذ، مکانیسم انحلال و در مدل دو جذبی، جذب در حالت هنری غالب می باشد و به همین علت این گاز تراوش پذیری بالاتری نسبت به دیگر گازها CO2 و CH4 و O2 و N2 دارد. مکانیسم غالب برای گازهای غیر قطبی در پلیمرهای غیر قطبی به علت برهمکنش های اندک، در مدل انحلال – نفوذ از نوع نفوذ و در مدل دو جذبی از نوع جذب در حالت لانگمیر می باشد. در واقع تراوش پذیری CO2 نسبت به دیگر گازها بیشتر بوده که علت همان برهمکنش های خاص و قوی با زنجیرهای پلیمر قطبی می باشد.